فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 77

انتفاع

تعریف

«انتفاع»، در لغت، مصدر فعل «انتفع» است. اسم آن «منفعت» است. نفع نیز ضد ضرر و آن چیزی می باشد که انسان با استفاده آن به مطلوبش می رسد؛ لذا انتفاع رسیدن به منفعت است(1).

خلاصه حکم فقهی

فقیهان لفظ «انتفاع» را به معنای حق شخص نفع برنده در به کارگیری عین به کار می برند، هر چند که اصل آن عین به ملکیت درنیامده باشد. چنان که فقیهان عبارت «حق الانتفاع» (حق بهره بری) و «مَلَک الانتفاع» (مالک بهره بری) را به کار می برند و مراد از آن حقّ تصرف شخصی است که خود ذی حق از آن استفاده کند و مالک انتقال این حق به دیگری نمی باشد(2).

فرق میان «مالک بودن انتفاع» و «مالک بودن منفعت»

فقیهان میان ملک انتفاع و ملک منفعت چنین فرق گذاشته اند که مالک انتفاع تنها می تواند فقط خودش از ملک بهره ببرد و نمی تواند به غیر خودش امکان انتفاع از ملک بدهد؛ چه آن حقی شخصی و فردی می باشد که به دیگری