فرهنگ اصطلاحات وقف صفحه 92

انقطاع

تعریف

انقطاع، مصدر انقطع الشی ء به معنای وقتش سر رسید، گفته می شود: «انقطع الحر و البرد» یعنی: گرما و سرما تمام شد؛ و «انقطع النهر» یعنی: خشک شد؛ و «انقطع الکلام» یعنی: از سخن گفتن باز ایستاد و ادامه نداد؛ و «انقطع إلی فلان» یعنی: مصاحب خاصّ او شد(1).

خلاصه حکم فقهی

اکثر فقیهان - ابوحنیفه و شافعی ها و حنبلی ها - برای صحت وقف شرط کرده اند جهتی که بر آن وقف می شود باید غیر منقطع باشد.

اینک تفصیل نظر این فقها:

شافعی ها، فی الجمله بر عدم صحت وقف منقطع تأکید کرده اند؛ لذا از نظر ایشان وقف صحیح نیست مگر به جهتی که قطع نمی شود.

شیرازی در المهذب گفته است: وقف جایز نیست مگر بر جهتی که قطع نمی شود و این به دو صورت است:

یکم: به کسانی وقف کند که منقرض نمی شوند، مانند فقیران، رزمندگان، طالبان علم و مانند اینها.

دوم: ابتدا بر کسانی که منقرض می شوند و بعد از آنها بر کسانی که منقرض