قافلۀ بهشت صفحه 36

َ

درآرزوی پسر

بقاء و ماندگاری نسل از جمله آرزوهای همیشگی انسان است؛ شاید به همین دلیل است که بسیاری کوشیده اند فرزند پسری داشته باشند تا به قول خودشان، نام و

رسم آنان را زنده و چراغ خانه شان را روشن نگه دارد. برخی زنان و دختران نیز قربانی همین تفکر شده اند و به جرم دخترزایی، طعم تلخ طلاق و بی اعتنایی همسر و خویشان را چشیده اند.

البته همیشه راه های دیگری هم وجود دارد که می تواند این خواسته انسان یعنی میل به جاودانگی را محقق کند. وقف از جمله چیزهایی است که نام و یاد انسان را ماندگار و چراغ خانه دنیا و آخرت او را روشن و پرنور می دارد.

خداوند در قرآن کریم، به نیکوکاری و مجاهدت حضرت نوح(علیه السّلام) اشاره کرده و پس از آن می فرماید: و فرزندانش را همان بازماندگان(روی زمین) قرار دادیم:

«وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ ».

بعد به ماندگاری نام نیک و ذکر خیر و ثناء جمیل او اشاره می کند َو می فرماید: «و نام نیک او را در میان امت های بعد باقی نهادیم: «وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ » .

یعنی انسان می تواند بدون داشتن فرزند جاودانه بماند. وقف، راهی است که نام نیک او را ماندگار خواهد کرد؛ از این رو برای آن که این برنامه برای دیگران الهام بخش گردد، می افزاید:ما این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم: «إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ».(1)