قافلۀ بهشت صفحه 54

به رسم اهل ایمان

امام حسن مجتبی(علیه السّلام):

« یَابْنَ آدَمَ! لَمْ تَزَلْ فی هَدْم عُمْرِکَ مُنْذُ سَقَطْتَ مِنْ بطن اُمِّکَ ، فَخُذْ مِمّا فی یَدَیْکَ لِما بَیْنَ ِیَدَیْکَ ، فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ بَتَزَوَّدُ و الْکَافِرُ یَتَمَتَّعُ؛ ِ ای انسان! از موقعی که به دنیا آمده ای، در حال گذراندن عمرت هستی ، پس از آنچه داری برای آینده ات (قبر و قیامت)ذخیره نما، همانا که مؤمن در حال تهیه زاد و توشه می باشد، ولی کافر در فکر لذّت و آسایش است».(1)

ً

نگو بعداً وقف می کنم!

حضرت علی(علیه السّلام):

«کَمْ مِنْ غافِل یَنْسَجُ ثَوباً لِیَلْبِسَهُ وَ اِنَّما هُوَ کَفَنُهُ ، وَ یَبْنی بَیْتاً لِیَسْکُنهُ وَ اِنَّما هُوَ مَوْضِعُ قَبْرِه؛

چه بسیار غافلانی که لباسی برای پوشیدن تهیّه می کنند، امّا همان لباس کفن آن ها می شود، و خانه ای برای سکونت می سازند و آن خانه قبر آنها می گردد».(2)