شهد سخن 11: با کاروان حسینی تا کاروان رضوی- نمونه فیش سخنرانی ویژه اربعین ویژه ایام اربعین و دهه آخر ماه صفر 1438 ه.ق و وقف صفحه 117

اسلام برای به وجود آمدن این نوع زیبایی راهکار نهی از ارتکاب رذایل اخلاقی به ویژه در این امکان مطهّر پیشنهاد شده است.

بنابراین زیبا کردن محیط امامزادگان به شیوهای درست میتواند عاملی برای جذب بوده و از این راه بسترِ لازم برای برقراری ارتباط با مردم و آشناسازی آنها با فرهنگِ دینی فراهم شده و نهایتاً زمینه تبدیل این مراکز به مرجع اصلی فرهنگی فراهم گردد؛ و این مهم با مدد گرفتن از وقف و واقفان امکانپذیر میگردد.

اطعام و اکرام زائران و مجاوران بقاع متبرکه

از جمله آموزه های دینی که بسیار مورد سفارش پیشوایان دین قرار گرفته موضوع اطعام است. این آموزه مانند بسیاری از آموزه های دینی کارکرد دوسویه دنیوی و اخروی دارد؛ از نظر دنیوی اطعام موجب شکلگیری و تقویت صفات والای انسانی همچون اخلاص، کرم و محبّت نسبت به دیگران میشود و از این جهت بهمثابه عاملی مهم در استحکام بخشی به پیوندهای اجتماعی نقش ایفا میکند و از منظر اخروی نیز باعث سعادت اخروی و آمرزش گناهان در قیامت میشود. امام صادق(علیه السلام) برای بیان اهمیت وقف برای اطعام میفرماید:

«مَنْ أَطْعَمَ مُسْلِماً حَتَّی یُشْبِعَهُ لَمْ یَدْرِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ مَا لَهُ مِنَ الْأَجْرِ فِی الْآخِرَهِ لَا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ إِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِین(1)؛ کسی که مسلمانی را تا سرحدّ سیری اطعام کند، هیچکس حتی فرشتگان مقرّب و پیامبران مرسل- جز خداوند جهان نمیداند که ثواب این کار در آخرت چه اندازه است»