تقلید در مسائل اعتقادی صفحه 12

جواب : ما معتقدیم پیامبران و امامان(علیهم السلام) همان گونه که معصوم از گناهند ، از خطا و سهو و فراموشی هم معصومند . آن دلیلی که بر عصمت ایشان از گناه ، دلالت می کند ، همان ، بر عصمتشان از خطای در تقدیر امور ، هم دلالت می کند . زیرا اعتماد و اطمینان به رسالت پیامبر آن گاه ممکن است که وی معصوم و مصون از همه نظر باشد حتی اگر فراموشی را در او بپذیریم ، دیگر گفتار و رفتارش برای پیروانش حجت نیست .

اما آن چه از استغفار و توبه پیامبران در قرآن یافت می شود ، یا برای ترک اولی است و یا به خاطر انجام کارهایی بوده است که مناسب مقام والای ایشان نبوده است ، اگر چه حرام یا ترک اولی نباشد .

حضرت موسی(علیه السلام) در ماجرایی ،

کافر ( هوادار فرعون ) را کشت و با این که کار حرامی انجام نداده بود با این حال از خدواند طلب بخشش کرد .

سؤال 12 : شخصی آیه 159 سوره اعراف (و من قوم موسی اُمه یهدون بالحق و به یعدلون)« گروهی از امت موسی ، به حق هدایت شدند و به آن ( حق ) حکم می کنند » ، را به گونه ای تفسیر کرده است که در پی می آید ، نظرتان در مورد آن و درباره کسی که آن را دیدگاه اهل بیت(علیهم السلام)می داند ، چیست ؟

اما آن تفسیر چنین است :

« شخصی پس از بیان نظر علامه طباطبائی(رحمه الله) که هدایت به حق و عدالت به حق جز از پیامبران و امامان(علیه السلام) ساخته نیست ، چنین می گوید : توصیف پیامبران و امامان(علیه السلام)به این که هدایت به حق و عدالت به حق دارند ، به این معنا نیست که در همه گفتار و کردارشان معصومند و خطایی از ایشان سر نمی زند .

بلکه در صدق این وصف کافی است گفته شود : « حق » ، منهج و مسیری است که می پیمایند و قاعده ای است که طبق آن در محور هدایت و عدالت سیر می کنند .

جواب : ظاهر مسئله این است که لازمه هدایت به حق و عدالت به حق ، عصمت از خطاست زیرا اگر خطا را بر پیامبران و امامان بپذیریم ، پذیرفته ایم که به آن چه گمان می کنند درست و حق است هدایت می کنند در حالی که ممکن است در واقع ، در تشخیص حق ، خطا

کرده باشند ، و این خلاف ظاهر آیه است .