تقلید در مسائل اعتقادی صفحه 97

حق این است که پیامبران مبعوث شدند تا مردم را از روی آوردن به دنیا بازدارند و آزادی و رهایی شهوت و غضب را محدود و مقید کنند و مردم را به جلوگیری از سرکشی قوای شهوانی و غضب فراخوانند . پیامبران برخی از بهره مندی

ها را محدود می کنند و انسان غافل گمان می کند آن حضرات مردم را به دنیا دعوت می کنند . ایشان راه بی بند و باری و سرکشی خوی حیوانی را می بندند نه اینکه به آن دعوت کنند ، زیرا روح دعوت شریعت مقید کردن کسب و کار به

استفاده از مباحات و پیش گیری از تمایلات نفس سرکش است ( مثلاً ) خوردن آنچه مباح است و نهی از خوردن آن چه نفس میل دارد ، یا نکاح با حدود و شرایطی که دارد . آری پیامبران ، معارض و مخالف این امور به صورت مطلق و کلی آن نیستند زیرا این معارضه ، مخالفت با نظام کامل هستی است »(1) .

عالمانی که اسلام را مکتب دین و دنیا می دانند ، اندیشه فوق را منتهی به رهبانیت و سکون ، توقف زندگی دنیایی و عقب ماندن مسلمین از تمدن و تکنولوژی می دانند . به ویژه که در احکام شرعیه و مفاهیم اسلامی ، چیزهایی است که انسان را به جمع دین و دنیا ( دنیا و آخرت ) می خواند ، نظر شریف شما چیست(2) ؟

جواب : نظر درست نظر سوم است که تلاش می کنیم بین این دو نظر ، با توجه به اخبار اجمالا متواتره در این زمینه ، جمع نمائیم .

اخباری که در تشویق به کشاورزی ، دامداری ، تجارت داریم و روایاتی که بر استحباب نکاح دلالت دارند و نیز فرمایش معصوم(علیه السلام) که « کسی که آخرت را برای دنیا یا دنیا را برای آخرت ترک کند ، از ما نیست » همچنین « برای دنیایت

آن چنان کار کن که گویی همیشه در دنیا

خواهی ماند ، و برای آخرتت آن گونه که انگار فردا خواهی مرد » و روایت شیخ صدوق(قدس سره) از حضرت موسی بن جعفر(علیǠالسلام) که « هر آینه خداوند بنده پرخواب بیکار عاطل و باطل را دشمن می دارد » و روایت عبد الاعلی که « از خداوند بی نیازی و عافیت در دنیا ، و در آخرت آمرزش و بهشت بخواهید »(1) .