استفتائات پرسش و پاسخ مسائل شرعی جلد 6 از:حضرت آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی (مدظله العالی) صفحه 447
- اجتهاد و تقلید 1
- طهارت 7
- وضو 11
- غسل 17
- غسل میت 21
- غسل جنابت 23
- حیض و نفاس 24
- احکام نماز 32
- نماز جماعت 57
- نماز قضاء 63
- احکام روزه 79
- مبطلات روزه 100
- روزه مسافر 101
- رؤیت هلال 103
- خمس و زکات 106
- حج 126
- قضاوت 130
- دیه سقط جنین 193
- نذر و قسم 196
- میّت،ارث و وقف 203
- عزاداری و اعیاد 222
- معاملات 226
- خیارات و اجارات 263
- طلاق 302
- مهریه 307
- موسیقی و فیلم 310
- عقاید 314
- مسائل جدید 329
- مسائل متفرقه 341
- معانی واژه ها، لغات و اصطلاحات 385
- «آ» 385
- «ب» 394
- «ت» 397
- «ث» 400
- «ج» 401
- «ح» 403
- «خ» 404
- «د» 406
- «ذ» 406
- «ر» 407
- «ز» 408
- «س» 409
- «ش» 410
- «ص» 411
- «ض» 412
- «ط» 412
- «ظ» 414
- «ع» 414
- «غ» 417
- «ف» 418
- «ق» 420
- «ک» 423
- «ل» 424
- «م» 425
- «ن» 436
- «و» 441
- « ه » 443
- «ی» 443
- والدین 444
- زندگینامه حضرت آیت الله العظمی روحانی (مدظله العالی) 444
- ولادت 444
- اساتید 445
- تحصیلات 445
- تدریس 447
- تألیفات 448
- مرجعیت 452
تدریس
معظم له تدریس دوره های مختلف علوم اسلامی را در همان ایام نوجوانی در صحن حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در نجف اشرف آغاز کردند. تقریر دروس حوزه توسط این نوجوان برای طلاب بزرگسال و میانسال، برای همگان حیرت آور و قابل تقدیر بود.
آیت الله العظمی روحانی پس از مدت کوتاهی که در دروس آیت الله العظمی خویی (ره) شرکت کردند، با تقریر دروس اصول و فقه استاد; آنان را برای عده ای از طلاب و علاقمندان به دروس حوزوی، تدریس می کردند. دیری نپائید که چونان خورشیدی در نجف اشرف درخشیدند و به سان درختی پربرگ و بار، برآمدند و در سایه شان خیل مشتاقان را
آرامش می بخشیدند.
به همین دلیل بود که ارتباط آیت الله خویی روز به روز با معظم له بیشتر می شد. با اینکه اغلب آیت الله العظمی خویی در جلسه تدریسشان به کسی اجازه طرح اشکال نمی دادند به آیت الله العظمی روحانی در میان عده ایی از شاگردان می فرمودند: «چرا در مباحثه ها اشکال نمی کنی. من از شما می خواهم اشکال و ایرادهایی که به نظرتان می رسد را مطرح کنید». و این نشان از نبوغ فکری و شایستگی ویژه آیت الله العظمی روحانی دارد.
ارتباط تنگاتنگ استاد و شاگرد تا آنجا ادامه یافت که زیادی از شبهای تعطیلی آن مرجع فقید (ره) به حجره آیت الله العظمی روحانی می آمدند و ساعتهای مدیدی به بحث و بررسی مسائل علوم اسلامی می پرداختند و در انتها معظم له، استاد را تا درب منزلشان همراهی می کردند.
حضرت آیت الله العظمی خویی در سال 1360 (ه. ق) هنگامی که آیت الله العظمی روحانی فقط 15 سال بیشتر نداشتند. طی نامه ای بسیار مهم، عظمت علمی، قدرت و استنباط قوی، هوش و ذکاوت این نابغه بزرگ را تأیید و ستودند (متن کامل نامه که به دست خط مبارک آیت الله العظمی خویی می باشد درسایت اینترنت آیت الله العظمی روحانی و در کتابهای زندگینامه که به زبان عربی و فارسی در لبنان به چاپ رسیده است، موجود است). معظم له به تأیید و مکتوب مهم مراجع و اساتید بزرگوارشان در سن 14 سالگی به درجه اجتهاد نائل آمدند.
ایشان در اواخر سال 1329 (ه. ش) وارد قم شدند و در اوایل سال 1330 (ه. ش) به تدریس دروس
خارج فقه و اصول در صحن مطهر حضرت معصومه(س) پرداختند. بیش از نیم قرن است که ایشان به تدریس علوم آل محمد(ص) و تربیت هزاران طلبه فاضل و تشنگان دانش ائمه اطهار می پردازند. اغلب شاگردان، پرورش یافتگان و حلقه نشینان منبر تدریسشان; از مدرسین نام آور، فضلا و دانشمندان حوزه و عده ای در مسیر مرجعیت قرار دارند.
ایشان به هنگام تدریس، متین و گویا سخن می گویند. به دلیل وسعت احاطه شان بر موضوعات علمی، از پرداختن به زواید پرهیز می کنند. درس ایشان فشرده ای از آراء و مبانی بزرگان و فقیهان نامی به همراه نظریات خودشان است که با بحث و استدلال، بر رد یا قبول آن مبانی می پردازند. در جلسات تدریسشان به مبارزه با جمود، یکسونگری، احتیاط زدگی، تقلید و پیروی کورکورانه از بزرگان می پردازند، زیرا معتقدند که تقلید و تعصب ناروا و غیر منطقی روی اقوال بزرگان و مبارزه با هر نظر نو، توان علمی را از حوزه می گیرد. از این رو معظم له با حفظ احترام بزرگان و تأکید بر این امر، با نظرات آنها نقادانه برخورد می کنند. نظریات جدید و نو، ابتکار در مبانی، خروج از آراء پیشینیان و ژرف نگری در تدریس ایشان موج می زند.