پاسخ های حضرت آیت الله العظمی روحانی (مد ظله العالی)به استفتائات قوه قضائیه و موسسه حقوقی وکلای بین الملل صفحه 128

سؤال:

محققان علم پزشکی برای کشف داروها و روش های جدید درمان و یا کاهش هزین درمان بیماری های مختلف، اقدام به انجام آزمایش هایی بر روی بیماران به دو روش می نمایند:

1- دارو درمانی.

2- روش دارونما (در این روش مریض تصوّر می کند موارد مصرفی که پزشک به او می دهد موجب بهبودی او می شود و حال آن که در واقع دارویی در کار نبوده و صرفاً جهت بررسی تأثیر تلقین به کار گرفته می شود). این آزمایش ها که بیشتر در مورد بیماری های مهلک و صعبالعلاج مانند سرطان، ایدز و... انجام می شود در برخی موارد موجب آسیب دیدن یا تأخیر در بهبودی بیماران مورد آزمایش می گردد. با عنایت به مطلب مذکور بفرمایید:

انجام چنین آزمایش هایی که برای پیشرفت علم پزشکی انجام می گیرد از نظرشرعی چه حکمی دارد؟

جواب:

(باسمه جلت اسمائه)

چون مصلحت مهمتری، از مفسده تأخیر در بهبودی بیماران مورد آزمایش، مترتب بر این امر است، چنین آزمایش هایی شرعاً جائز، و مانعی ندارد. و روی همین جهت فتوی داده ایم به جواز قطع عضو انسان چه زنده و چه مرده (با آن که آن عمل فی نفسه حرام است) به خاطر مصلحت مهمتری مانند، بینا ساختن، و یا زنده نگاه داشتن انسانی دیگر. البته به شرط اجازه او اگر زنده است، و یا وصیت او، یا اجازه ولی او اگر مرده است. (1)