پاسخ های حضرت آیت الله العظمی روحانی (مد ظله العالی)به استفتائات قوه قضائیه و موسسه حقوقی وکلای بین الملل صفحه 156

سؤال:

اگر کسی با هر قصد و انگیزه ای، دیگری را با تهدید یا حیله برباید و هیچ خسارت جانی به وی نرساند مگر این که در مدت اسارت، او را از درآمدهای روزانه و کسب حلال جلوگیری کند، آیا ضامن درآمدهای روزانه او است؟

جواب:

(باسمه جلت اسمائه)

کسی را که به ناحق اسیر گرفته اند، چنانچه اجیر بوده برای عملی مانند بنائی و غیره، و به واسطه گرفتاری نتوانسته عمل کند، کسی که او را به اسارت گرفته ضامن است. و چنانچه معامله روی اعمال او نشده است ضامن نیست. زیرا عمل حرّ اگرچه مالیت دارد، ولی در صورت عدم وقوع معامله مملوک کسی نیست. بنابراین ادل ضمان - که قاعد اتلاف و قاعد ید، و قاعد استیفاء است، شامل آن نمی شود. و قاعد لاضرر، و قاعد احترام، هم مثبت ضمان نیست. پس ضمان وجهی ندارد، و مقتضای اصاله البرائه عدم ضمان است. والله العالم (1)