پاسخ های حضرت آیت الله العظمی روحانی (مد ظله العالی)به استفتائات قوه قضائیه و موسسه حقوقی وکلای بین الملل صفحه 44

جواب:

(باسمه جلت اسمائه)

الف) روایاتی دلالت می کند بر این که بر مریض اقامه حد نمی شود تا خوب شود.

1- مراد از مرض مانع به قرینه مناسبت حکم موضوع مرضی است که اجراء حد موجب عوارض شدیدی بشود زاید بر آنچه بر شخص صحیح وارد می شود.

و در خصوص مریضی که یخاف علیه الموت روایت خاصی وارد است. ولی به واسطه آن روایت نمی توان از اطلاق روایات دست کشید.

2- و در مستحاضه نیز روایتی وارد است دلالت دارد بر این که اجراء حد باید تأخیر بیافتد تا قطع شدن خون.

3- مقتضای اطلاق روایات عدم فرق بین مرض عمدی و طبیعی است.

4- روایات تأخیر به قرینه آن که غایت تأخیر را خوب شدن قرار داده مختص است به عارضه موقت.

و در عارضه دائمی روایتی دال است بر این که به وسیله یک بسته صد عددی یک ضربه به او زده می شود.

5- در عوارض موقت و زائل شدنی بین مواردی که برای درمان، زمان زیادی نیاز است یا مواردی که چنین نیست فرقی نیست.

6- کما این که فرقی بین مواردی که درمان هزینه زیادی دارد و غیر آن نیست.

7- در مغمی علیه روایت خاصی ندیدم.

ولی از روایاتی که در مجنون وارد است دلالت دارد بر این که اگر در حال سلامت زنا کرد و بعد دیوانه شد اجراء حد بر او در حال جنون می شود.

حکم مغمی علیه نیز استفاده می شود و باید اجراء حد بشود. (1)