احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 190

الف:آن که به واسطۀ زخم یا جراحت یا دملی که در بدن اوست،لباس یا بدنش به خون آلوده شده باشد؛ب:آن که بدن یا لباس او به مقدار کمتر از درهم (1)به خون آلوده باشد؛ج:آن که ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.

631- در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد،نماز او صحیح است:الف:آن که لباس های کوچک او مانند جوراب یا عرقچین نجس باشد؛ب:آن که لباس زنی که پرستار بچه است،نجس شده باشد.

نماز با لباس خون آلود

632- اگر از دهان و بینی و مانند اینها،خونی به بدن یا لباس برسد، احتیاط واجب آن است که با آن نماز نخواند.

633- اگر در بدن یا لباس نمازگزار،خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طوری است که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس برای بیشتر مردم یا برای شخص او،سخت است،تا وقتی که زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است،می تواند با آن خون نماز بخواند،و همچنین است اگر چرکی که با خون بیرون آمده یا دوایی که روی زخم گذاشته اند نجس شده،در بدن یا لباس او باشد.

634- اگر خونِ بریدگی و زخمی که به زودی خوب می شود و شستن آن