احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 195

آن که از حدّ رکوع بیرون رود،ذکر را بگوید،باید در آن حال تمام کند و اگر نتواند در حال برخاستن ذکر را به قصد رجاء بگوید.

آرامش بدن در حال رکوع

654- اگر به واسطۀ بیماری و مانند آن بدن در رکوع آرام نگیرد،نماز صحیح است ولی باید پیش از آن که از حال رکوع خارج شود،ذکر واجب،یعنی «سبحان ربّی العظیم و بحمده» یا سه مرتبه «سبحان اللّه» را بگوید.

ناتوانی از رکوع

655- هرگاه نتواند به اندازۀ رکوع خم شود،باید به چیزی تکیه دهد و رکوع کند و اگر موقعی هم که تکیه داده نتواند به طور معمول رکوع کند، باید به هر اندازه می تواند،خم شود و اگر هیچ نتواند خم شود،باید موقع رکوع بنشیند و نشسته رکوع کند و احتیاط مستحب آن است که نماز دیگری هم بخواند و برای رکوع آن با سر اشاره نماید.

656- کسی که می تواند ایستاده نماز بخواند،اگر در حال ایستاده یا نشسته نتواند رکوع کند،باید ایستاده نماز بخواند و برای رکوع،با سر اشاره کند و اگر نتواند اشاره کند،باید به نیّت رکوع چشم ها را هم بگذارد و ذکر رکوع را بگوید و به نیّت برخاستن از رکوع،چشم ها را باز کند و اگر از این هم عاجز است،باید در قلب،نیّت رکوع کند و ذکر آن را بگوید.

657- کسی که نمی تواند ایستاده یا نشسته رکوع کند و برای رکوع،فقط