احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 35

که به دیگران سرایت می کند و کتمان آن مفسدۀ اجتماعی مهمی خواهد داشت،نباید آن را کتمان نماید بلکه باید به مراجع مربوطه اطلاع دهد.

104- در آزمایش هایی که قبل از ازدواج صورت می گیرد،اگر پزشک یا مسئول آزمایشگاه متوجه شود که شخص معتاد است، گفتن آن به اولیای دختر و یا اگر دختر معتاد است گفتن آن به پسر لازم است.همچنین اگر متوجه شوند شخص دارای مرضی است که موجب بحران های خانوادگی و یا اجتماعی می شود-مانند تالاسمی،سفلیس، ایدز و...-اطلاع آن به طرف مقابل و مراجع ذی صلاح لازم است.

105- در صورتی که مداوای بیمار متوقف بر افشای سرّ او باشد،پزشک می تواند به نزدیکان او اطلاع دهد ولی باید به مقدار ضرورت اکتفا نماید.

106- در صورتی که برای شخص فاش شدن بیماری مخفی اش مهم نباشد کتمان آن واجب نیست،امّا اگر گفتن آن غیبت محسوب شود،حرام است.

107- هرگاه مطّلع شدن بیمار از نوع بیماری خویش موجب وحشت و در نتیجه تشدید بیماری و صعوبت علاج یا تسریع در مرگ وی شود، مطّلع ساختن او جایز نیست و همچنین است اگر عدم اطلاع وی موجب تسریع در درمان شود.

108- هرگاه آگاه نکردن بیمار از نوع بیماری اش موجب بی توجهی وی نسبت به درمان بیماری شود و ضرری از این جهت به او برسد،آگاه ساختن بیمار از نوع بیماری اش لازم است.

اجرت پزشکی