احکام پزشکی مطابق با فتاوای حضرت آیت‌الله‌العظمی مکارم‌شیرازی صفحه 19

اگر بیمار خودش با علم به این عوارض راضی بشود مانعی ندارد.

سؤال 75- در بعضی از بیماریها، مثل برخی عفونتهای نه چندان مهم، پزشک جهت تسریع بهبودی بیمار، یا اطمینان از اینکه داروی تجویزی وی بسیار قوی است و در مورد خیلی از عفونتها می‌تواند مؤثّر باشد، یا به خاطر اینکه از هزینه درمان بیمار و مراجعات مکرّر وی بکاهد، اقدام به تجویز داروهایی می‌کند که ضررهای آن کاملًا شدید، و به اثبات رسیده است، و این در حالی است که شاید بتوان از طریق داروهای دیگر، که ضرر بسیار کمتری دارد، ولی ممکن است با عدم اطمینان کامل و هزینه زیادتر همراه باشد بیمار را معالجه نمود. با چنین فرضی، بهترین کار چیست؟ انتخاب راه سریع و پرخطر، یا راه کم خطر و احیاناً دیر اثر؟

جواب: انتخاب راه دوم لازم است.

سؤال 76- مطمئنیم که یک بیماری، بیمار را به زودی خواهد کشت. از طرفی می‌دانیم که با یک عمل درمانی، مثل جرّاحی، ممکن است بیمار بهبودی نسبی و احتمالی پیدا کند، یا حتّی زودتر از موعد از دنیا برد، وظیفه ما در چنین حالتی چیست؟ اگر با این کار به تسریع مرگ بیمار کمک کنیم، مدیون نیستیم؟ اگر اقدام به درمان نکنیم مسئول نیستیم؟ با توجّه به اینکه گاهی نتیجه کار کاملًا نامشخّص است.

جواب: اگر احتمال بهبودی، احتمال قابل توجّهی است باید اقدام کرد (البتّه با جلب رضایت بیمار). و اگر احتمال ضعیف است و احتمال خطر نیز وجود دارد اقدام نکنید.

4. احکام مختلف معالجه و درمان‌

سؤال 77- برخی از بیماران عاقل و بالغ، که نیازمند عمل جرّاحی هستند، به