استفتاءات آیت الله شیخ حسین مظاهری صفحه 678

صفحه 678

تفسير «نور» و «ظلمت» قرآن

سوال :

در آيه 257 سوره بقره مي خوانيم كه خداوند افراد با ايمان را از تاريكي ها به سوي روشنايي و كافران را از روشنايي به سوي تاريكي ها مي برد. و قرآن شريف در اين خصوص از كلمه «خارج مي كند» استفاده كرده است.

حال سول اين جاست كه اولاً مومنين چرا و چگونه در تاريكي بوده اند كه خداوند تعالي آن ها را خارج مي كند و به روشنايي ببرد؟و كافران نيز كي و چگونه در نور و روشنايي بوده اند كه از آن خارج شوندو به تاريكي بروند؟

دوماً منظور از روشنايي و تاريكي در اين آيه شريفه چيست؟

جواب :

باسمه تعالي

معناي اين آيه شريفه كه نظيرش در قرآن زياد مي باشد اين است كه:

صفات رذيله در عمق ذات انسان حجاب و ظلمت بلكه حجاب ها و ظلمت ها است و اگر كسي در صدد رفع آن باشد و زمينه براي كمك از حق تعالي به واسطه تلاش ها و دعاها و توسل ها پيدا كند، معلّم اخلاق او خداوند تعالي مي شود و او را از ظلمت ها بيرون مي كشاند و آن حجاب ها زائل و به نور فطرت مي رسد و مي يابد خدا را بلكه مطلق حق را، نظير آدم تشنه كه مي يابد تشنگي را.

ولي اگر با بي تفاوتي و بدون تلاش و فراهم نكردن زمينه در آن ظلمت ها بماند و با گناه و پيروي از آن رذائل، آن رذائل را متراكم كند، خواه ناخواه كمكي از خداوند نيست. وقتي كمكي از خداوند نباشد، حجاب ها و ظلمت ها رو به غفلت او مي آورد و گويا اصلاً فطرتي ندارد و از آن فطرت خدادادي غفلت مي شود و تمام توجه به رذائل است.

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه