مناسک حج آیت‌الله العظمی لطف‌الله صافی گلپایگانی صفحه 60

مسأله 189. لازم نيست كه سهم هر يك را جدا كند، بلكه اگر همين طور هديه و تصدق كند، و بعد آن فقير مؤمن، و مؤمني كه هديه را قبول كرده سهم خود را به ديگري صدقه بدهد اشكال ندارد، و اگر پيش از عمل كردن به اين احتياط، افرادي قرباني را به دزدي يا غارت ببرند، لازم نيست دوباره قرباني كند. ولي اگر قرباني را به آن‌ها بدهد، بايد قيمت گوشت قرباني سهم فقرا را به فقرا برساند، نه قيمت گوسفند زنده را.

مسأله 190. چون ممكن است در مني بواسطه حاضر نبودن فقير مؤمن، تصدق دادن ثلث قرباني به مؤمن فقير و هم چنين هديه دادن ثلث آن به مؤمن ممكن نباشد، بهتر اين است كه از بعض برادران ديني خود، و از بعض فقراي مؤمن كه آن‌ها را مي‌شناسد در شهر خود، وكالت بگيرد كه از جانب آن‌ها ثلث قرباني را به هديه، و ثلث آن را به صدقه قبول كند، و هم چنين وكالت بگيرد كه بعد از قبول كردن از جانب آن‌ها هر عملي مي‌خواهد انجام دهد، در اين صورت در مني ثلث آن را به فقير مؤمني كه از طرف او وكالت دارد صدقه دهد، و ثلث ديگر را بمؤمن ديگري كه از جانب او وكيل است هديه بدهد،

و از طرف آن‌ها قبول كند و بعد به هر كس خواست بدهد يا همانجا بگذارد و برود.

مسأله 191. اگر حاجي عمداً خودش از گوشت قرباني نخورد، گناه كرده ليكن به حج او ضرر نمي‌رساند.

مستحبات قرباني

مسأله 192. مستحبات قرباني شش چيز است:

1. آن كه قرباني شتر باشد و بعد از آن گاو و بعد از گاو گوسفند.

2. قرباني بسيار چاق و فربه باشد.

3. اگر شتر يا گاو است ماده باشد، و اگر گوسفند يا بز است نر باشد.

4. شتر در حال نحر ايستاده و از سر دست‌ها تا زانوي آن بسته باشد، و كسي كه قرباني مي‌كند در طرف راست شتر بايستد و كارد يا نيزه يا خنجر را به گودي گردنش فرو برد.