مناسک حج مطابق با فتوای حضرت آیة‌الله العظمی خامنه‌ای (دام‌ظله) صفحه 143

ج ـ ورثه مي‌توانند شما را نايب كنند براي عمل حج تمتّع، ولي بايد نايب سعي را جداگانه به نيابت آن مرحوم انجام دهد. گرچه در فرض مرقوم بيش از نايب گرفتن براي سعي لازم نيست.(365) [865] س ـ بين صفا و مروه طوري است كه از يك طرف مي‌روند و از طرف ديگر آن برمي‌گردند يعني بين رفت و برگشت دو سه متري فاصله است، آيا اگر امكان باشد از همان مسيري كه به صفا رفته، به مروه برود اشكال دارد؟

ج ـ اشكال ندارد، ولي نبايد مزاحم ديگران شود. [866] س ـ شخصي در حال سعي كردن بود، يك وقت ديد مقداري را كه براي هروله علامت‌گذاري كرده‌اند به طور عادي سير كرده است، گمان مي‌كرد لازم است هروله كند و لذا برگشت و مقداري را كه عادي رفته بود، با هروله تكرار كرد، آيا سعيش اشكال دارد؟

ج ـ اشكال دارد.(366) [867] س ـ شخصي در سعي بين صفا و مروه، از جايي كه به صفا يا مروه رسيد براي شَوط بعدي شروع نمي‌كند، بلكه تقريباً مقدار دو سه متر هلالي شكل و يا مستقيم به شكل عرضي مي‌آيد و شروع مي‌كند، و در اين مقدار متوجه نيست كه با نيت سعي است يا نه، ولي اگر از او سؤال شود چه مي‌كني جواب مي‌دهد سعي مي‌كنم، آيا مضرّ نيست؟

ج ـ راه رفتن مزبور روي كوه مضرّ به سعي نيست، و در فرض مسأله سعي صحيح است. [868] س ـ آيا سعي كردن از همان‌جا كه مريضها را با چرخ مي‌برند و برمي‌گردانند (يعني حدود دو متر بالاتر از ابتداي سراشيبي شروع مي‌كنند) صحيح و كافي است؟ يا حتماً بايد از اول كوه صفا شروع و در مروه هم به سنگ‌هاي سياه بعد از سنگ‌هاي صاف كه بقاياي كوه است برسند؟

ج ـ سعي بايد بين دو كوه باشد و احراز شود و لازم نيست بالا برود. [869] س ـ در مناسك فرموده‌ايد كسي كه بين صفا و مروه سعي مي‌كند، واجب است در هنگامي كه به طرف مروه در حركت است توجهش به مروه باشد وبالعكس، آيا اين وجوب توجه، تكليفي است و يا وضعي و تكليفي؟

ج ـ وضعي است. [870] س ـ گاهي انسان در اثر ازدحام جهت رفتن براي سعي ناچار است از مسجدالحرام عبور كند، در اين صورت تكليف حائض و نفساء چيست، و آيا براي سعي هم مثل طواف نايب بگيرند؟

ج ـ اگر امكان نداشته باشد كه از راه ديگري بروند بايد تأخير بيندازند، و اگر آن هم ممكن نيست نوبت به نيابت مي‌رسد و بر فرض مخالفت چنانچه از آن راه رفت و خودش سعي كرد سعيش صحيح است هرچند گناه كرده است. [871] س ـ زيادي در سعي جهلاً، آيا حكم زيادي سهوي را دارد يا عمدي را؟

ج ـ محل اشكال است.(367) [872] س ـ كسي كه نمي‌تواند بدون سوار شدن در چرخهاي معمولي در مَسْعي سعي كند ليكن تمكّن مالي ندارد، چون اَرْز خود را صرف سوغات كرده، وظيفه‌اش چيست؟

ج ـ اگر مي‌تواند با چرخ سعي كند ولو با فروش چيزي يا قرض بايد خودش سعي كند و استنابه صحيح نيست مگر آن كه مشقت و حرج در كار باشد. [873] س ـ شخصي شَوط سوم سعي را بهم زد و با فاصله اندكي هفت شَوط ديگر به‌جا آورد و تقصير نمود، آيا اين سعي صحيح است؟

ج ـ اشكال دارد(368) و بايد سعي را اعاده كند. [874] س ـ شخصي به اعتقاد اين‌كه هر شَوط سعي، رفت و برگشت از صفا به مروه است، سعي را شروع مي‌كند و در شَوط سوم متوجه مسأله مي‌شود و سعي خود را به هفت‌شَوط خاتمه مي‌دهد، آيا سعي او چه حكمي دارد؟