مناسک حج مطابق با فتوای حضرت آیة‌الله العظمی خامنه‌ای (دام‌ظله) صفحه 173

يعني ريگ انداختن به جمره، كه نام محلي است در مني.

[996] م ـ شرط است در سنگي كه مي‌خواهد بيندازد به آن، «حصي» يعني ريگ گفته شود، پس اگر آن‌قدر ريز باشد كه ريگ به آن گفته نشود مثل «شن» كافي نيست و اگر خيلي بزرگ باشد نيز كافي نيست، چنانچه به غير ريگ مثل كلوخ و خزف و اقسام جواهرات نيز جايز نيست و اما اقسام سنگ‌ها حتي سنگ مرمر مانع ندارد.

[997] م ـ شرط است كه سنگ‌ها از حرم باشد و سنگ خارج حرم كافي نيست و در حرم از هر موضعي كه مباح باشد مي‌تواند بردارد مگر مسجدالحرام و مسجد خِيف بلكه ساير مساجد بنابر احوط و مستحب است از مشعر بردارد.

[998] م ـ شرط است كه سنگ‌ها بكر باشند؛ يعني آنها را خودش يا كس ديگري به وجه صحيح نينداخته باشد، اگر چه در سال‌هاي قبل.

[999] م ـ شرط است كه مباح باشد، پس با سنگ غصبي يا آنچه كه ديگري براي خودش حيازت كرده كافي نيست.

[1000] م ـ وقت انداختن سنگ از طلوع آفتاب روز عيد است تا غروب آن و اگر فراموش كرد، تا روز سيزدهم مي‌تواند به‌جا آورد و اگر تا آن وقت متذكر نشد احتياطاً(407) در سال ديگر خودش يا نايبش بيندازد.

[1001] م ـ واجب است در انداختن سنگ‌ها چند امر:

اول ـ نيت، با قصد خالص، بدون ريا و نمايش دادنِ عمل به غير، كه موجب بطلان مي‌شود.

دوم ـ آن‌كه آنها را بيندازد، پس اگر برود نزديك و با دست بگذارد به جمره، كافي نيست.

سوم ـ آن‌كه به انداختن، به جمره برسد. پس اگر سنگ را انداخت و سنگ ديگران به آن خورد و به‌واسطه آن يا كمك آن به جمره رسيد كافي نيست، لكن اگر سنگ به جايي بخورد و كمانه كند و به جمره برسد كافي است ظاهراً.(408)