مناسک حج مطابق با فتوای حضرت آیة‌الله العظمی خامنه‌ای (دام‌ظله) صفحه 205

اول ـ بيماران و پرستاران آنها و ديگر كساني كه براي آنها مشقت داشته باشد ماندن، به هر عذري كه باشد.

دوم ـ كساني كه ترس آن دارند كه اگر شب را بمانند مال آنها در مكّه از بين مي‌رود، به شرطي كه مال مُعتَدّ به باشد.

سوم(460) ـ شبان‌هايي كه احتياج دارد حيوانات آنها به چرانيدن در شب.

چهارم ـ كساني كه متكفل آب دادن به حجّاج هستند در مكّه.

پنجم ـ كساني كه شب را در مكّه بيدار باشند و به عبادت مشغول باشند تا صبح و كار ديگر جز آن نكنند، مگر كارهاي ضروري؛ از قبيل خوردن و آشاميدن به قدر احتياج و تجديد وضو.

[1223] م ـ كسي كه در احرام عمره تمتّع از صيد و زن اجتناب نكرده بايد شب سيزدهم بماند و اين حكم اختصاص به احرام حج ندارد.

[1224] م ـ مقدار شب كه واجب است در اين سه شب بيتوته كرد، از اول شب است تا نصف آن،(461) پس كسي كه از غروب بيتوته كرد در مني تا نيمه شب مانع ندارد بعد از آن بيرون برود، و احتياط مستحب آن است كه پيش از طلوع صبح وارد مكّه نشود.

[1225] م ـ كسي كه در اول شب بي‌عذر در مني نبود، احتياط واجب آن است(462) كه قبل از نيمه شب برگردد و تا صبح بماند.

[1226] م ـ نيمه شب را بايد از اول غروب تا طلوع آفتاب(463) حساب كنند، بنا بر احتياط واجب، و احتياط آن است كه از مغرب شرعي حساب كنند.

[1227] م ـ بيتوته در مني از عبادات است و بايد با نيت خالص براي اطاعت خداوند به‌جا آورد.