مناسک حج آیت الله سید ابوالقاسم خوئی صفحه 17

هرگاه انسان مالی داشته باشد که کفاف هزینهء حج را بدهد، حج بر او واجب می شود، وجایز نیست در آن مال تصرفی کند که از استطاعت خارج شود ونتواند تدارک کند. واین تصرف خواه پیش از تمکن از سفر باشد یا بعد از آن فرقی

*****مناسک حج (فارسی): 32

ندارد. بلکه ظاهر این است که قبل از ماههای حج تصرف جایز نیست. بلی اگر تصرف کرد وآن را فروخت ویا بخشید یا بنده ای بود وآزادش کرد، تصرفش صحیح است هرچند گناهکار خواهد بود.

مسأله 40

ظاهر این است که مالک بودن زاد وراحله معتبر نیست. پس هرگاه نزد انسان مالی باشد که تصرفش در آن جایز باشد، حج بر او واجب می شود. البته در صورتی که کفاف مخارج حج را بدهد وشرایط دیگر را نیز دارا باشد.

مسأله 41

همچنان که داشتن توشه ووسیلهء سواری ومخارج حج برای رفتن در اول لازم است، برای برگشتن وتا آخر نیز لازم است. یعنی باید انسان دارای آنها باشد چه هنگام رفتن وچه هنگامی که مشغول اعمال حج است وچه هنگام بازگشت به وطن. پس اگر مالی که داشت در بلد خودش یا در راه تلف

*****مناسک حج (فارسی): 33

شد، حج بر او واجب نخواهد بود واین امر کشف می کند از اینکه از اول استطاعت نداشته. ومانند این است هرگاه بدهی قهری پیدا کند. مثل اینکه از روی خطا مال کسی را تلف کند واگر دارایی خود را صرف حج نماید، نتواند عوض او را به صاحبش بدهد. بلی تلف کردن عمدی وجوب حج را از بین نمی برد بلکه حج بر او مستقر خواهد بود ولازم است حج را هرچند به سختی وگدایی باشد به جا آورد. اینها که گفته شد فقط در مورد تلف زاد وراحله است. واما تلف مالی که در بلد خود برای زندگی جا گذاشته، کاشف از این نیست که از اول مستطیع نبوده، بلکه در این صورت حجش کافی وبعد از آن حجی بر او نیست.

مسأله 42