مناسک حج آیت الله حسین مظاهری صفحه 6

«اِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً» [9]

اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد، براي شما وسيله‌اي براي جدايي حق از باطل قرار مي‌دهد.

تجلّي انوار الهي با قلب سالك، نه آن مي‌كند كه در گفت و شنود آوريم، تنها بايد به آن مرتبت رسيد تا طعم شيرين و روح افزاي آن را چشيد.

مجموع اين مقامات پنج گانه منزل اوّل، در كلام بلند و ارجمند امام صادق«سلام الله عليه» جلوه‌گر و نمايان است:

«اِذا أَرَدْتََّ الْحَجَّ فَجَرِّدْ قَلْبَكَ ِللَّهِ جل جلاله مِنْ قَبْلِ عَزْمِكَ مِنْ كُلِّ شاغِلٍ وَ حَجْبِ كُلِّ حاجِبٍ وَ فَوِّضْ اُمُورَكَ كُلَّها اِلي خالِقِكَ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ في جَميعِ ما يَظْهَرُ مِنْ حَرَكاتِكَ وَ سَكَناتِكَ، وَ سَلِّمْ لِقَضائِهِ وَ حُكْمِهِ وَ قَدَرِهِ وَ دَعِ الدُّنْيا وَ الراحَةَ وَ الْخَلْقَ وَ أخرج مِنْ حُقُوقٍ تَلْزِمُكَ مِنْ جَهَةِ الْمَخْلُوقينَ وَ لاتَعْتَمِدْ عَلي زادِكَ وَ راحَتِكَ وَ اَصْحابِكَ وَ قُوَّتِكَ وَ شَبابِكَ وَ مالِكَ، فَاِنَّ مَنِ ادَّعي رِضَا اللَّهِ وَ اعْتَمَدَ عَلي شَيْ‌ءٍ صَيَّرَهُ عَلَيْهِ عَدُوّاً وَ وَبالاً لِيَعْلَمَ اَنَّهُ لَيْسَ لَهُ قُوَّةٌ وَ لا حيلَةٌ وَ لا لِأَحَدٍ اِلّا بِعِصْمَةِ اللَّهِ تَعالي وَ تَوفيقِهِ، وَ اسْتَعِدَّ اسْتِعْدادَ مَنْ لايَرجُو الرُّجُوعَ وَ اَحْسِنِ الصُّحْبَةَ وَ راعِ اَوقاتِ فَرائِضِ اللَّهِ وَ سُنَنِ نَبِيِّهِ صَلَّي‌الله‌عَلَيهِ‌وَآلِهِ‌وسلم وَ ما يَجِبُ عَلَيْكَ مِنَ الأَْدَبِ وَ الْاِحْتِمـالِ وَ الصّـَبْرِ وَ الشُّكـْرِ وَ الشَّـفَقَةِ وَ السَّخاءِ وَ ايثارِ الزَّادِ عَلي دَوامِ الأَْوقاتِ» [10]

هر گاه خواستي حجّ به جاي آوري، پس قلب خود را پيش از آغاز عمل از هر گونه مشغول كننده و مانع و حاجب، براي خداي متعال بر كنار كن و جريان امور خويش را به خداوند واگذار و در تمام حركات و سكنات خود، خالق خويش را وكيل قرار ده و در برابر فرمان و حكم و تقدير او، مطيع و تسليم باش و دنيا و آسودگي و مردمان را رها كن و خود را از حقوق مردم خارج كن( تا مردم از تو طلبكار و ناراضي نباشند) و (در اين راه) به زاد و توشه و ياران و توانايي و جواني و ثروت خود اعتماد مكن؛ زيرا آن كس كه دعوي مقام رضا و تسليم الهي كند و با اين حال به چيز ديگري اعتماد كند، خداوند همان چيز را دشمن و موجب ضرر و وبال او مي‌گرداند، تا او بفهمد و بداند كه نه او و نه هيچ كس را قدرت و تدبيري نيست مگر به عصمت و توفيق اعطا شده از جانب خداوند. و (در اين سفر) به اندازه‌اي خود را آماده و مستعدّ كن كه گويا اميد مراجعت براي تو نيست و در مصاحبت و رفاقت و همراهي با ديگران، خوشرفتار و نيكو كردار باش و پيوسته اوقات، واجبات الهي و سنن رسول محمّدي«صلي الله عليه و آله و سلم» را و آنچه بر تو واجب است از آداب عرفي و تحمّل و بردباري در برابر ناراحتي‌ها و ابتلائات و شكر نعمت‌هاي خداوندي و گشاده دستي و بخشش، مراعات نما.

از امام صادق«سلام الله عليه» در ادامه اين روايت، بيانات گهرباري نقل شده كه در منازل بعدي از آن سود خواهيم جُست.

پي نوشت ها:

[1]. مائده/27

[2]. توبه/105