مناسک حج آیت الله حسین مظاهری صفحه 8

اشاره

مشتمل بر اعمالي است:

احرام

مقدّمه احرام، غسل احرام است. حقيقت اين غسل، توبه و رجوع است:

«اِغْسِلْ بِماءِ التَّوبَةِ الْخالِصَةِ ذُنُوبَكَ وَ اَلْبِسْ كِسْوَةَ الصِّدْقِ وَ الصَّفاءِ وَ الْخُضُوعِ وَ الْخُشُوعِ» [1]

در مقام احرام، معاصي و گناهان سابق را به ياد آريد و آن را با آب توبه شستشو داده و آنگاه لباس صداقت و صفا و خضوع و ترس را به تن كنيد.

احرام در عمره؛ نظير تكبيرةالاحرام در نماز است، همانگونه كه نمازگزار به واسطه گفتن تكبيرةالاحرام بايد تمام توجّهش به جانب معشوق باشد، و از ابتداي نماز تا انتهاي آن، چيزي و كسي او را مشغول نكند، همچنين است احرام.

احرام؛ يعني پشت كردن به دنيا و آنچه در دنياست و رو نمودن به خدا و رضايت خدا و اجابت امر خدا، چنانچه از امام صادق«سلام الله عليه» نقل شده است:

«أَحْرِمْ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ يَمْنَعُكَ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ يَحْجُبُكَ عَنْ طاعَتِهِ» [2]

مُحرم شو از هر چيزي كه تو را از ياد خدا منع مي‌كند و از بندگي او باز مي‌دارد.