مناسک حج آیت الله حسین مظاهری صفحه 9

و نيز به هنگام احرام، مي‌بايد متذكّر مرگ، كفن و قبر شود كه روزي با اين هيأت، خداي متعال را ملاقات خواهد كرد و در موقع گفتن لبّيك كه تكمله مقام احرام است، توجّه به اين كه خداوند او را دعوت كرده است و او با اين الفاظ، حضرتش را اجابت مي‌كند.

«وَ لَبَّ بِمَعْني اِجابَة صافِيَة زاكِيَة ِللَّهِ ـ عَزَّوَجَلَّ ـ في دَعْوَتِكَ مُتَمَسِّكاً بِعُرْوَتِهِ الْوُثْقي» [3]

و از تلبيات خود، پاسخ دادن خداوند را با نهايت صفاي خاطر و خلوص نيّت، قصد كند؛ در حالي كه به عروة الوثقاي حقّ و به حقيقت ايمان، تمسّك مي‌جويد.

طواف

طواف تشبّهي است به فرشتگاني كه پيرامون عرش خداوند دائم در طوافند:

«وَ تَرَي الْمَلائِكَةَ حافّينَ مِنْ حَولِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِم» [4]

فرشتگان را مي‌بيني كه بر گرد عرش خدا حلقه زده‌اند و پروردگار خود را حمد مي‌كنند.

همانگونه كه طواف آن ملائكه در عرش، نشانه عشق آنها به خداوند است، طواف بنده نيز نشانه عشق بنده به خداست:

«طِفْ بِقَلْبِكَ مَعَ الْمَلائِكَةِ حَولَ الْعَرْشِ كَطَوافِكَ مَعَ الْمُسْلِمينَ بِنَفْسِكَ حَولَ الْبَيْتِ» [5]

آن چنانكه جسمت پيرامون بيت خدا دور مي‌زند، با قلب خود گرداگرد عرش خداوند طواف كن.