منتخب المسائل آیة الله سید محمد سعید طباطبایی حکیم صفحه 133

-[ 117 ]-

( مسأله 577 ) تا انسان زنده است ديگري نميتواند نماز و روزه و ديگر واجبات او را انجام دهد ، اگر چه خودش از انجام دادن آنها ناتوان باشد ، به جز در مورد حجّ از كسي كه استطاعت مالي دارد ولي خودش قدرت رفتن به مكّه و مباشرت اعمال حجّ را نداشته واز خوب شدن مآيوس باشد .

( مسأله 578 ) نايب بايد مسلمان ، عاقل و مؤمن باشد و لذا نيابت مخالف كفايت نميكند ، و بنابر احتياط واجب به نيابت مخالفي كه مستضعف ( يعني كسي كه اقرار به ولايت ائمه هدي (عليهم السلام) نكند ولي منكر آن هم نباشد ) است نيز نميتوان اكتفاء كرد .

( مسأله 579 ) نايب بايد به هنگام انجام دادن عمل ، منوبٌ عنه را ـ هر چند به صورت اجمال ـ معيّن كند ، و تعيين آن بعد از عمل كفايت نميكند .

( مسأله 580 ) بر وليّ واجب نيست كه نسبت به قضاي نماز و روزه ميّت زن اقدام كند ، اگر چه بهتر است .

( مسأله 581 ) منظور از وليّ در اينجا وارثِ مرد است ، و اگر ميّت چند وارث مرد داشته باشد ، قضاي نماز و روزه او بر همه آنها واجب است ، به صورت واجب كفائي ، پس اگر يكي از آنها انجام دهد از گردن ديگران ساقط ميشود و اگر كسي انجام ندهد همه آنها در نزد خدا مقصّر ميباشند .

( مسأله 582 ) در هر عملي كه نيابت جايز است ، ميتوان كسي را اجير كرد تا آن عمل را به قصد امتثال امري كه به منوبٌ عنه متوجّه باشد ، يا براي فراغت ذمّه او انجام دهد ، چه واجب باشد يا مستحب ، چه از طرف زنده باشد يا مرده .

( مسأله 583 ) با اجير گرفتن ذمّه ميّت فارغ نميشود ، بلكه هنگامي كه اجير آن عمل را به طور صحيح انجام داد ، ذمّه ميّت فارغ ميشود .

( مسأله 584 ) اگر كسي را اجير كنند كه نماز و روزهاي را از طرف ميّت انجام دهد ، ظاهر اين است كه بايد شخصا آن را انجام دهد و اگر ديگري آن عمل را به جا آورد ، كفايت نميكند مگر قرينه بخصوص و يا اذن خاصّي بعد از اجاره دلالت

-[ 118 ]-