منتخب المسائل آیة الله سید محمد سعید طباطبایی حکیم صفحه 278

( مسأله 1288 ) اطلاق وديعه ايجاب ميكند كه شخص امانتدار مطابق روال عرف در حفظ آن تلاش كند ، به طوري كه عرفا او را سهلانگار به شمار نياورند .

( مسأله 1289 ) امانتدار بايد همواره به طرز متعارف امانت را رعايت كند ، اگر آب و غذا نياز دارد ، و يا احتياج به آفتاب و هواخوري دارد ، و يا نياز به باز كردن و بستن و خشك كردن و غيره دارد ، بايد آنها را به موقع انجام دهد و در آنها كوتاهي نكند وگرنه سهلانگار به شمار آيد .

( مسأله 1290 ) اگر دفع شرّ ظالم از امانت ، متوقّف بر دروغ يا قسم دروغ باشد ، بر امانتدار واجب است كه آن را انجام دهد . اگر عمدا نكند ، ضامن و

-[ 266 ]-

سهلانگار ميباشد . ولي اگر خيال ميكرد كه اين كار جايز نيست ، ظاهر اين است كه مقصر نيست ، مگر اينكه عرفا ندانستنش قصور به شمار آيد .

( مسأله 1291 ) اگر وديعه تلف شود يا عيب پيدا كند ، امانتدار ضامن نيست مگر اينكه در بكار گيري آن زياده روي ، و يا در حفاظت آن كوتاهي كرده باشد ، و تلف شدنش يا معيوب شدنش در اثر اين كوتاهي يا زياده روي باشد . در اين صورت ضامن ميباشد .

( مسأله 1292 ) اگر امانتگذار امانتش را مطالبه كند و امانتدار بدون عذر از دادنش خود داري كند ، پس اگر تلف شود ، مطلقا ضامن است ، زيرا در حكم غاصب ميباشد .

( مسأله 1293 ) امانت از عقود جايزه است و هر يك از طرفين هر وقت بخواهند ، ميتوانند آن را به هم بزنند ، مگر اينكه صريحا يا ضمنا مدّتي تعيين شده باشد ، پس بايد تا آخر مدّت ادامه بدهند .

( مسأله 1294 ) خيانت به امانت از طريق زياده روي ، سهلانگاري ، دزدي و غير آن حرام است ، چه امانتگذار مؤمن و يا مخالف ، حتي كافر و يا ناصبي باشد .

( مسأله 1295 ) هر چيزي كه به امانت در نزد كسي نهاده شده ، و او آن را پذيرفته است ، هرگز نبايد به آن خيانت كند .