منتخب المسائل آیة الله سید محمد سعید طباطبایی حکیم صفحه 392

" ظِهار " آن است كه مردي همسرش را به قصد حرام كردن آن بر خويش ، به يكي از محارم خود تشبيه كند .

( مسأله 1853 ) ظهار فقط از طرف مرد واقع ميشود و اگر زن چنين تشبيه ناروائي را بر زبان براند ، شوهرش بر او حرام نميشود .

( مسأله 1854 ) صيغه ظهار بايد به قصد تحريم رابطه زناشويي با حفظ رشته زناشويي باشد ، پس اگر آن را به عنوان كنايه از طلاق بر زبان جاري كند ، نه طلاق واقع ميشود و نه ظهار . و اگر آن را به عنوان تهديد زن به دوري ، نه به قصد تحريم بگويد ، اثري بر آن مترتّب نميشود .

( مسأله 1855 ) ظهار آن است كه مردي به قصد تحريم همسرش بر خويش بگويد : " أنتِ عَلَيَّ كَظَهْرِ اُمّي " . و يا هر تعبيري كه اين تشبيه را برساند ، مثلاً بگويد : " أَنْتِ عَلَيَّ ظَهْرُ اُمّي " ، " أنْتِ مِنّي كَظَهْرِ اُمّي " ، " أنْتِ حَرامٌ عَلَيَّ كَظَهْرِ اُمّي " و يا هر تعبير ديگري كه اين مفهوم را ادا كند . و يا به جاي " أنْتِ " : " هِيَ " يا " فُلانةُ " بگويد .

( مسأله 1856 ) در ظهار اگر به جاي مادر ، خواهر ، عمّه ، خاله و يا هر عنوان ديگري كه به وسيله نسبي ، سببي يا شيري بر او حرامست ، بر زبان بياورد ، ظهار واقع ميشود .

( مسأله 1857 ) در ظهار حتما بايد عنوان محرميّت بر زبان جاري شود مانند مادر ، خواهر و امثال آنها و اگر به جاي عنوان ، نام يكي از محارم خود را بر زبان

-[ 386 ]-

آورد ، مثلاً بگويد : " أنتِ عليَّ كظهرِ هندٍ " و هند نام مادر و يا خواهرش باشد ، ظهار محقّق نميشود .

( مسأله 1858 ) اگر به جاي " ظَهر " عنوان ديگري بر زبان جاري كند ، مثلاً او را به دست ، پ ، يا هر عضو ديگري از اعضاي مادرش تشبيه كند ، و يا به خود او تشبيه كند ، مثلاً بگويد : " أنتِ عليَّ كَاُمّي " ظهار واقع ميشود .

( مسأله 1859 ) اگر صيغه ظهار را بدون تشبيه جاري سازد ، مثلاً به قصد ظهار بگويد : " أنْتِ عَلَيَّ حَرامٌ " ظهار واقع نميشود .