منتخب المسائل آیة الله سید محمد سعید طباطبایی حکیم صفحه 411

********

-[ 405 ]-

احكام آباد كردن زمينهاي مرده

( احياء موات )

( مسأله 1939 ) احياء كردن زمين باير ، كه از اوّل باير بوده ، به قصد تملّك جايز است و پس از احيا كردن حكم ملك بر آن جاري ميشود ، خواه احيا كننده مسلمان ، ( مؤمن يا اهل خلاف ) و يا كافر باشد .

( مسأله 1940 ) زمين باير به وسيله خريدن از دولت و يا ثبت كردن در دفاتر دولتي ، به تملّك شخص در نميآيد ، بلكه همچنان به حالت اباحه باقي ميماند ، و هركس نسبت به احيا كردن آن اقدام كند به ملكيّت او در ميآيد و صاحب سند نميتواند از آن جلوگيري به عمل آورد ، فقط ميتواند از زدن سند بهنام او خودداري كند ، يا چيزي در مقابل آن مطالبه نمايد .

( مسأله 1941 ) احيا كردن زمين ، عبارت است از انجام دادن چيزي كه به وسيله آن عرفا بگويند كه در اين زمين عمران و آبادي انجام گرفته است ، مثل اينكه آنجا را به صورت مزرعه ، بستان ، منزل ، محلّ تجارت ، انبار كال ، محلّ نگهداري دام و طيور و امثال اينها در آورده باشد . و اگر چنين كاري انجام نشده باشد ، ملكيّت حاصل نمي شود .

( مسأله 1942 ) كسي كه به وسيله احياء و يا غير آن مالك زميني بشود ، در حريم آن حق پيدا ميكند ، و لذا ميتواند از راه و چاه ، چشمه و چراگاه و ديگر امكانات موجود در آن برخوردار باشد ، به گونهاي كه حدود آن را بيان خواهيم

-[ 406 ]-

كرد . از اين رهگذر شخص ديگري نميتواند طوري در آنها تصرّف كند كه با حقوق حريم آن سازگار نباشد .