مناسک حج آیت الله حاج سید محمد تقی مدرسی صفحه 38

و در مزدلفه به خدا تقرّب جوي و از او بپرهيز و با بالا رفتن از كوه،روحت را به عالم بالا فراكش.

و حنجره هوي و هوس و آز را هنگام قرباني كردن ذبح كن.

و شهوت و خساست و پستي و كارهاي نكوهيده را هنگام رمي جمرات،رمي كن.

و عيوب ظاهري و باطني را با تراشيدن سر خود، از خود دور كن.

و با وارد شدن به حرم، به امان الهي و حمايت و پوشش و حفظ كبريائي‌در آي، و با پاي برهنه براي بزرگداشت صاحب خانه و شناخت جلال‌وكبرياي او بيت اللَّه را زيارت كن.

و حجرالاسود را لمس كن تا خشنودي خود را از قسمت او، و فروتني‌خويش را از عظمت او نشان دهي، و با طواف وداع جز او را رها كن.

و روح و دلت را براي ديدار با خدا، با وقوفت در صفا، صفا بخش، و درمروه با از ميان بردن ويژگيهاي خود، مروت به چنگ آر.

بر شرايط حجّت و وفاداري به پيماني كه با خدا بستي و آن را تا روزقيامت بر خود واجب گرداندي استقامت ورز.

و بدان كه خداوند حجّ را واجب نگردانده، مگر آنكه آن را از ميان همه‌طاعتها به خود اختصاص داده است، زيرا خداوند مي‌فرمايد: )وَللَّهِ‌ِ عَلَي‌النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً( و پيامبر خدا سنّتي را در خلال مناسك‌بدين ترتيب قرار نداده مگر براي آمادگي و اشاره به مرگ و قبر و رستاخيز.

حجّ عرصه‌اي است براي مشاهده پيوستن بهشتيان به بهشت و دوزخيان‌به دوزخ كه خرد ورزان و فرزانگان آن را از لابه لاي مناسك حجّ آشكارامي‌بينند.(62)"