مناسک حج آیت الله حاج سید محمد تقی مدرسی صفحه 74

"در حالي كه مُحرِم هستي يا هنگامي كه در حرم هستي چه مُحرِم باشي يا نباشي،صيدي را حلال نشمار و ديگري را، چه مُحرِم باشد يا نه، بر صيدي رهنمون نشو، وبه‌صيدي اشاره نكن تا به سبب تو آن را روا دارد كه هر كه عمداً چنين كاري كند فديه به‌او تعلّق گيرد."

2 - از مسمع ابي سيّار نقل است كه حضرت صادق‌عليه السلام به من فرمود:

"يا أَبا سَيّارٍ، إِنَّ حَالَ الْمُحْرِمِ ضَيِّقَةٌ، إِنْ قَبَّلَ امْرَأَتَهُ عَلي غَيْرِ شَهْوَةٍ وَهُوَ مَحْرِمٌ‌فَعَلَيْهِ دَمُ شَاةٍ، وَإِنْ قَبَّلَ امْرَأَتَهُ عَلي شَهْوَةٍ فَأَمْني فَعَلَيْهِ جَزُورٌ وَيَسْتَغْفِرُ اللَّهَ، وَمَنْ مَسَ‌امْرَأَتَهُ وَهُوَ مُحْرِمٌ عَلي شَهْوَةٍ فَعَلَيْهِ دَمُ شَاةٍ، وَمَنْ نَظَرَ إِلي امْرَأَتِهِ نَظَرَ شَهْوَةٍ فَأَمْني فَعَلَيْهِ‌جَزُورٌ، وَإِنْ مَسَّ امْرَأَتَهُ أَوْ لَازَمَهَا مِنْ غَيْرِ شَهْوَةٍ فَلَا شَيْ‌ءَ عَلَيْهِ"(108).

"اي ابوسيّار! وضع شخص مُحرِم با محدوديت همراه است. اگر زنش را بدون‌شهوت ببوسد در حالي كه مُحرِم است بايد گوسفندي قرباني كند، و اگر با شهوت او راببوسد به گونه‌اي كه از او مني خارج گردد بايد شتري قرباني كند و از خداوند آمرزش‌جويد، و كسي كه زنش را در حال احرام از روي شهوت لمس كند بايد گوسفندي‌قرباني كند، و هركه از روي شهوت به زنش بنگرد و از او مني خارج گردد بايد شتري‌قرباني كند ولي اگر بدون شهوت زنش را لمس كند يا ملازم او گردد چيزي بر او تعلّق‌نمي‌گيرد."

3 - از امام صادق‌عليه السلام نقل است كه فرمود:

"الْمُحْرِمُ لَا يَنْكِحُ، وَلَا يُنْكَحُ، وَلَا يَشْهَدُ، فَإِنْ نَكَحَ فَنِكَاحُهُ بَاطِلٌ"(109).

"مُحرِم نه نكاح مي‌كند و نه به نكاح ديگري درمي‌آيد، و )بر عقد نكاح( گواهي‌نمي‌دهد و اگر نكاح كرد پس نكاحش باطل است."

4 - از امام صداق‌عليه السلام نقل است كه فرمود:

"لَا تَمَسَّ شَيْئاً مِنَ الْطِّيبِ وَأَنْتَ مُحْرِمٌ، وَلَا مِنَ الدُّهْنِ، وَأَمْسِكْ عَلي أَنْفِكَ مِنَ الرِّيحِ‌الطَّيِّبَةِ، وَلَا تُمْسِكْ عَلَيْها مِنَ الرِّيحِ الْمُنْتِنَةِ، فَإِنَّهُ لَا يَنْبَغِي لِلْمُحْرِمِ أَنْ يَتَلَذَّذَ بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ،وَاتَّقِ الطِّيبَ فِي زَادِكَ، فَمَنْ ابْتُلِيَ بِشَيْ‌ءٍ مِنْ ذلِكَ فَلْيُعِدْ غُسْلَهُ، وَلْيَتَصَدَّقْ بِصَدَقَةٍ بِقَدْرِ مَاصَنَعَ، وَإِنَّما يُحْرَمُ عَلَيْكَ مِنَ الطِّيبِ أَرْبَعَةُ أَشْيَاءَ: الْمِسْكُ وَالْعَنْبَرُ وَالْوَرْسُ وَالزُّعْفَرانُ،غَيْرَ أَنَّهُ يُكْرَهُ لِلْمُحْرِمِ الْأَدْهَانُ الطَّيِّبَةُ إِلَّا الْمُضْطَرَّ إِلَي الزَّيْتِ أَوْ شِبْهِهِ يَتَداوي بِهِ"(110). "در حالي‌كه محرم هستي نه عطري بر خود بمال ونه روغني، وبيني خود را از بوي‌خوش بگير و در استشمام بوهاي ناخوش رهايش كن، زيرا مُحرِم را سزاوار نيست كه‌از بوي خوش لذّت برد. در توشه خود عطر نگذار و اگر كسي به عطر آلوده شود بايدغسل خود از سر گيرد و به قدر گناه صدقه پردازد. چهار گونه عطر بر محرم حرام‌است: مُشك، عنبر، ورس و زعفران. استفاده از روغن خوش بو براي مُحرِم مكروه‌است مگر براي كسي كه به منظور مداوا يا نظاير آن به استفاده از روغن مجبور باشد."

5 - از حمّاد بن عثمان نقل است كه گفت: از ابو عبداللَّه‌عليه السلام پيرامون بوي‌خوشي سؤال نمودم كه در كعبه و قبر )پيامبر( به كار مي‌رود. حضرت‌عليه السلام‌فرمود: "لَا بَأْسَ بِهِما هُما طَهُورانِ"(111).