رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 19

دهم – فقاع

مسئله 142- فقاع شرابی است که از جو می گیرند و اگر از غیر جو گرفته شود نجاست آن معلوم نیست مگر آنکه مست کننده باشد ولی آبی که بدستور طبیب از جو گرفته می شود و بآن «ماءالشعیر» میگویند پاک است.

مسئله 143- عرق حیوان نجاست خوار بنابر احتیاط نجس است ولی عرق جنب از حرام پاک است لکن در لباسیکه جنب از حرام در آن عرق نموده نمی تواند نماز گذارد.

راه ثبوت نجاست

مسئله 144- نجاست هر چیز به سه راه ثابت می شود: اول آنکه خود انسان یقین کند چیزی نجس است و اگر گمان داشته باشد چیزی نجس است لازم نیست از آن اجتناب نماید بنابراین غذاخوردن در قهوه خانه ها و مهمانخانه هائیکه مردمان لاابالی و کسانیکه نجاست و طهارت را مراعات نمیکنند در آنجا غذا میخورند اگر یقین نداشته باشد بنجاست غذا مانعی ندارد لکن احتیاطا اجتناب کند.

دوم آنکه ذوالید «صاحب چیز» بنجاست آن خبر دهد مثلا زوجه شخصی یا کلفت

یا نوکر بگوید ظرف یا چیز دیگری که در اختیار او است نجس است.

سوم آنکه دو شاهد عادل بگویند چیزی نجس است و نیز اگر یک نفر عادل بگوید چیزی نجس است احتیاط واجب آنست که از آن چیز اجتناب کند و هر گمانی اعتبار ندارد مگر اینکه ظن اطمینانی باشد.

مسئله 145- علم وسواسی در طهارت و نجاست معتبر نیست.

مسئله 146- علم اجمالی مانند علم تفصیلی است مثلا اگر بنجاست یکی از دو ظرف علم پیدا کرد واجب است از هر دو اجتناب نماید.