رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 201

شود.

شک هائی که نباید به آنها اعتنا کرد

مسئله 1467- شک هائی که نباید به آنها «اعتناء» کرد از این قرار است: اول شک در چیزی که محل بجا آوردن آن گذشته مثل آنکه در رکوع شک کند که حمد را خوانده یا نه. دوم شک بعد از سلام نماز. سوم شک بعد از گذشتن وقت نماز. چهارم شک کثرالشک یعنی کسی که زیاد شک کند. پنجم شک امام در شماره رکعت های نماز در صورتی که مأموم شماره آنها را بداند و همچنین شک مأموم در صورتی که امام شماره رکعت های نماز را بداند و شک در نمازهای مستحبی.

1- شک در چیزی که محل آن گذشته است

مسئله 1468- اگر در بین نماز شک کند که یکی از کارهای واجب آنرا انجام داده یا نه مثلا شک کند که حمد خوانده یا نه چنانچه مشغول کاری که بعد از آن انجام دهد نشده باید آنچه را که در انجام آن شک کرده بجا آورد و اگر مشغول کاری که باید بعد از آن انجام دهد شده به شک خود اعتنا نکند.

مسئله 1469- اگر در بین خواندن آیه ای شک کند که آیه پیش را خوانده یا نه یا وقتی آخر آیه را میخواند شک کند که اول آنرا خوانده یا نه باید به شک خود اعتنا نکند.

مسئله 1470- اگر بعد از رکوع یا سجود شک کند که کارهای واجب آن مانند ذکر و آرام بودن بدن را انجام داده یا نه باید به شک خود اعتنا ننماید.

مسئله 1471- اگر در حالی که به سجده میرود شک کند که رکوع کرده یا نه یا شک کند که بعد از رکوع ایستاده یا نه به شک خود اعتناء نکند.

مسئله

1472- اگر در حال برخاستن شک کند که سجده یا تشهد را بجا آورده یا نه باید برگردد و بجا آورد.