رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 260

مسئله 1922- جماع روزه را باطل میکند اگر چه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید برای مرد و زن چه در قبل و چه در دبر؛ کوچک باشد یا بزرگ، زنده باشد یا مرده، برای فاعل و مفعول ولو اینکه مفعول حیوان باشد و کمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید، اقوی بطلان روزه است.

مسئله 1923- در بطلان روزه با جماع فرق نیست، بین آنکه قصد انزال منی داشته باشد یا نه.

مسئله 1924- باطل نمیشود روزه به داخل کردن آلت در غیر قبل و دبر در صورتیکه انزال نشود.

مسئله 1925- داخل کردن انگشت در قبل یا دبر مبطل روزه نیست.

مسئله 1926- جماع کردن در حال خواب یا به اجبار که از اختیار بیرون رود مبطل نیست.

مسئله 1927- اگر روزه دار فراموش کرد و جماع نمود روزه اش صحیح

است ولی چنانچه در بین جماع یادش بیاید باید فورا از حال جماع خارج شود و اگر خارج نشود روزه او باطل است.

مسئله 1928- اگر بخواهد آلت خود را در میان ران فرو برد و بدون اختیار در قبل یا دبر فرو رود، روزه اش صحیح است ولی به خلاف اینکه قصد جماع کند و داخل نشود که احتیاط قضای آن روزه است.

مسئله 1929- کسی که حال خود را میداند که اگر در روز ماه رمضان بخوابد محتلم میشود احتیاط آنست که نخوابد ولی در صورتی که به سبب نخوابیدن به زحمت بیفتد اگر بخوابد روزه اش باطل نمیشود.

مسئله 1930- کسی که در روز محتلم شود جائز است استبراء کند به بول هر چند که به استبراء بقیه منی از مجری بیرون می آید و اگر بین احتلام بیدار شود نباید خود را بگیرد که منی بیرون نیاید.