رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 420

مسئله 3101- اگر برای خود امام ( چیزی نذر کند چنانچه مصرف معینی را قصد کرده باید به همان مصرف برساند و اگر مصرف معینی را قصد نکرده باید به فقراء زوار بدهد یا مسجد و مانند آن بسازد و ثواب آنرا هدیه آن امام نماید و همچنین است اگر چیزی را برای امام زاده ای نذر کند.

مسئله 3102- اگر برای حرم یکی از ائمه یا امام زادگان چیزی نذر کند باید آنرا در تعمیر و روشنائی و فرش حرم و مانند اینها مصرف کند یا به زوار و خدام آنان بدهد.

مسئله 3103- در «عهد» هم مثل نذر باید صیغه خوانده شود و نیز کاری را که عهد میکند انجام دهد

باید یا عبادت باشد مثل نماز واجب و مستحب یا کاری باشد که انجام آن بهتر از ترکش باشد.

مسئله 3104- هرگاه با خدا عهد کند که اگر به حاجت شرعی خود برسد کار خیری را انجام دهد بعد از آنکه حاجتش برآورده شد باید آن کار را انجام دهد و نیز اگر بدون آنکه حاجتی داشته باشد عهد کند که عمل خیری را انجام دهد آن عمل بر او واجب میشود.

مسئله 3105- اگر به عهد خود عمل نکند باید کفاره بدهد یعنی شصت فقیر را سیر کند یا دوماه روزه بگیرد یا یک بنده آزاد کند.

احکام قسم خوردن

مسئله 3106- قسم چند شرط دارد: اول- کسی که قسم میخورد باید بالغ و عاقل باشد و از روی قصد و اختیار قسم بخورد پس قسم خوردن بچه و دیوان و مست و کسی که مجبورش کرده اند درست نیست و همچنین است اگر در حال عصبانی بودن بی قصد قسم بخورد. دوم- کاری را که قسم میخورد ترک کند باید واجب و مستحب نباشد و اگر قسم بخرود که کار مباحی را بجا آورد باید ترک آن در نظر مردم بهتر از بجا آوردنش نباشد و نیز اگر قسم بخورد کار مباحی را ترک کند باید انجام آن در نظر مردم بهتر از ترکش باشد. سوم- به یکی از اسمهای خداوند عالم قسم بخورد که به غیر ذات مقدس او گفته نمیشود مانند «خدا» و «ا...» و نیز اگر به اسمی قسم بخورد که به غیر خدا هم میگویند ولی به قدری به خدا گفته میشود که هر وقت کسی آن اسم را بگوید ذات مقدس او

گفته نمیشود مانند «خدا» و «ا...» و نیز اگر به اسمی قسم بخورد که به غیر خدا هم میگویند ولی به قدری به خدا گفته میشود که هر وقت کسی آن اسم را بگوید ذات مقدس حق در نظر می آید مثل آنکه به خالق و رازق قسم بخورد صحیح است.

چهارم- قسم را به زبان بیاورد و اگر بنویسد یا در قلبش آنرا قصد کند صحیح نیست ولی آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحیح است. پنجم- عمل کردن به قسم برای او ممکن باشد و اگر موقعی که قسم میخورد ممکن باشد و بعدا از عمل به آن عاجز شود از وقتی که عاجز میشود قسم او بهم میخورد.