رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 44

شرائط صحت وضوء

مسئله 328- شرط اول و دوم مطلق و پاک بودن آب است و وضو به آب نجس و مضاف باطل است اگر چه آب در اصل مطلق باشد لکن چون به محل وضو برسد مضاف شود بواسطه کثرت غبار یا چرک یا مانند آن.

مسئله 329- اگر شخص نجس بودن یا مضاف بودن آب را نداند یا فراموش کرده باشد و با آن وضو گرفته و نماز هم خوانده باشد باید آن نماز را دومرتبه با وضوی صحیح اعاده نماید.

مسئله 330- اگر آبی غیر از گل آلود مضاف برای وضو نداشته باشد چنانچه وقت نماز تنگ است باید تیمم نماید و اگر وقت وسعت دارد احتیاطا باید صبر کند تا آب از اضافه بیرون رود و صاف شود و وضو بگیرد.

مسئله 331- شرط سوم پاک بودن مواضع وضو است. پاک بودن تمام اعضای وضو قبل از شروع وضو لازم نیست. پس اگر هر عضوی را قبل از شروع در آن عضو تطهیر کند کافی است به شرط آنکه موالات به هم نخورد اما یک شستن برای تطهیر و وضو کافی نیست و اگر به فرو بردن در آب قصد تطهیر نماید و در بیرون آوردن قصد وضو نماید صحیح است.

مسئله 332- شرط نیست در صحت وضو پاک بودن غیر محل وضو از سائر بدن ولی احتیاط ترک نکردن استنجاء پیش از وضو است.

مسئله 333- اگر قبل از تمام شدن وضو موضعی را که شسته یا مسح کرده نجس شود وضوی

او صحیح است.

مسئله 334- اگر در صورت یا دستها جراحتی باشد که خون از آن بیاید و قطع نشود و آب هم برای آن ضرر نداشته باشد آنرا در آب کر یا جاری فرو برد و قدری آنرا فشار دهد که خونش بند شود و بعد از آن وضوی ارتماسی بگیرد و بعد از اتمام وضو بیرون آمدن خون مبطل وضو نیست.

مسئله ی 335- شرط چهارم پاک بودن آب و مباح بودن مکان وضو است. آب وضو و مکان وضو و حتی فضائیکه در آن وضو میگیرد باید مباح باشد و محل ریختن آب وضو بنابر احتیاط نیز بدون فرق بین صورت انحصار و عدم انحصار باید مباح باشد.