رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 49

مسئله 369- هر گاه شروع به وضو نمود در اثناء از انجام آن متردد شود و پیش از بهم خوردن موالات به نیت وضو برگردد وضویش صحیح است.

مسئله 370- معتبر نیست در وضو نیت وجوب و استحباب نمودن بلکه قصد قربت تنها کافی است و اگر سهوا بجای وجوب نیت استحباب کند یا بر عکس وضوی او صحیح است.

مسئله 371- در وضو قصد رفع حدث و مباح شدن آن عملی که برای آن وضو میگیرد واجب نیست.

احکام وضو

مسئله 372- اگر پس از وضو گرفتن شک کند که وضوی او باقی است یا باطل شده بنا را بر بقاء آن گذارد ولی هر گاه پس از بول استبراء ننموده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتی از او بیرون آید که نداند بول است یا چیز دیگر وضو او باطل است.

مسئله 373- وقت نیت وضو وقت نیت شستن صورت است و بهتر آن است که وقت شستن دستها نیت وضو نماید و مستمر بدارد تا آخر وضو.

مسئله 374- شخصی که شک نماید که وضو گرفته یا نه باید وضو بگیرد.

مسئله 375- هر گاه پس از وضو یا در اثناء آن یقین کند که بعضی جاها را نشسته یا مسح نکرده چنانچه رطوبت عضوی که پیش از

آنست که خشک شده باید دو مرتبه وضو بگیرد و اگر ترباشد باید جائی را که فراموش نموده و آنچه بعد از آنست بشوید یا مسح کند و اگر در اثناء وضو در شستن یا مسح کردن جائی شک کند بر گردد آن موضع را بشوید یا مسح کند بشرط آنکه عضو سابق آن خشک نشده باشد و اگر خشک شده باشد وضو را از سر گیرد.

مسئله 376- کسی که وضوئی گرفته و محدث هم شده ولی نداند کدام جلوتر بوده چنانچه حالت قبل از وضو و حدث را بداند که محدث بوده بنا را بر این گذارد که وضو دارم و الا وضو بگیرد خواه قبل از نماز باشد یا در اثناء نماز یا بعد از فراغ از نماز.