رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 54

مسئله 411- هر گاه زخم یا دمل در موضع بالاتر از اعضاء وضو باشد لکن استعمال آب در اعضای وضو مضر بان باشد باید تیمم کند.

مسئله 412- در چشم درد اگر اصل استعمال آب مضر باشد تکلیف او تیمم است و اگر رسیدن آب بخود چشم مضر

باشد و شستن اطراف آن و صورت مضر نباشد احتیاطا جمع میان وضوی جبیره و تیمم کند. باین نحو که اطراف چشم و صورت را بشوید و چیزی بر روی چشم بگذارد و بعد مسح کند.

مسئله 413- در جریان حکم جبیره فرق نیست ما بین آنکه زخم و مانند آن باختیار خود شخص حادث شده باشد یا بدون اختیار.

مسئله 414- اگر ظاهر جبیره پاک باشد ضرری به نجس بودن باطن آن نمیرساند.

مسئله 415- اگر بر ظاهر جبیره چیز غصبی باشد مسح بر آن جائز نیست بلکه اگر باطن آن غصبی باشد نیز مسح بر آن مشکل است مگر اینکه مسح ظاهر تصرف در باطن محسوب شود.

مسئله 416- شرط نیست جبیره از چیزی باشد که نماز با آن صحیح باشد پس اگر از پارچه حریر یا طلاباف یا اجزاء حیوان حرام گوشت باشد ضرر ندارد ولی نجس بودن ظاهر یا مغصوب بودن آن مضر است.

مسئله 417- مادامی که از برداشتن جبیره ترس دارد لازم نیست بردارد؛ هر چند احتمال خوب شدن زخم را هم بدهد و اگر بعدا معلوم شد که پیش از برداشتن جبیره خوب بوده و حاجتی ببقاء آن نبوده اعاده عبادات گذشته لازم نیست و اگر مظنه دارد که بهبودی حاصل شده و خوف برداشتن جبیره هم ندارد برداشتن آن واجب است.

مسئله 418- هر گاه ممکن باشد شستن محل آن لکن وقت تنگ باشد که اگر بردارد و وضو بگیرد وقت میگذرد تکلیفش تیمم است.

مسئله 419- وضوء جبیره رافع حدث است نه مبیح تنها، پس کسیکه وضوی جبیره گرفته میتواند مس کتابت قرآن نماید.