رساله آیت الله محمد بهبهانی صفحه 55

مسئله 420- اگر

باعتقاد ضررداشتن شستن محل جبیره عمل به جبیره کرد بعد معلوم شد ضرر نداشته اعمال او صحیح است و اگر به اعتقاد ضرر نداشتن موضع را شت و بعد معلوم شد ضرر داشته عباداتش صحیح است و اگر با اعتقاد به ضرر شست و در واقع ضرر نداشته اگر قصد قربت از او بعمل آمده باشد صحیح است.

غسلهای واجب

مسئله 421- غسلهای واجب هست است: غسل جنابت و غسل حیض و غسل نفاس و غسل استحاضه و غسل مس میت و غسل میت و غسلی که بسبب نذر و مانند آن واجب میشود.

موجبات جنابت

مسئله 422- دو چیز موجب جنابت است: اول – جماع . دوم- بیرون آمدن منی چه در خواب باشد چه در بیداری، کم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بدون آن، باختیار باشد یا بغیر اختیار.

مسئله 423- هر گاه رطوبتی از انسان بیرون آید و نداند منی است یا غیر آن، چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بدن سست شده آن رطوبت حکم منی دارد و اگر این سه نشانه را با هم نداشته باشد اگر چه بعضی از آنها را دارا باشد حکم منی را ندارد ولی در مریض جستن شرط نیست.

مسئله 424- رطوبت مشتبهه که بعد از غسل بیرون میآید هر گاه استبراء به بول نکرده حکم منی دارد.

مسئله 425- در جنابت بیرون آمدن منی به خارج بدن معتبر است پس اگر حرکت کرد و از محل خود بیرون نیامد موجب جنابت نخواهد بود. هم چنانکه بیرون آمدن منی مرد از فرج زن بعد از غسل موجب جنابت زن نمی شود مگر آنکه علم پیدا کند که با منی خودش مخلوط است.

مسئله 426- اگر از مردی سالم آبی بیرون آید که یکی از سه نشانه مذکوره در «مسأله 423» را داشته باشد و شک کند که نشانه های دیگر را داشته یا نه ، جنابت نیست و احتیاطا باید غسل کند اگر قبلا وضو داشته و اگر وضو نداشته احتیاطا وضو را با غسل