استفتائات قضایی : مجموعه پرسش و پاسخ های حقوقی و جزایی از حضرت آیت الله العظمی سید محمّد صادق روحانی (مدّظلّه العالی) صفحه 218

ص:239

ج: مطابق نظر کارشناسان، اگر ممانعت ثالث نبود، مجروح می توانست برای چند روزی زنده بماند.

ج: باسمه جلت اسمائه

در این مورد مردن منتسب است به آنکه مانع درمانش شده است. چند روز زنده بودن مانع انتساب به او نیست.

تسبیب در قتل خطایی

402: شخصی به پسر 12 ساله ای امر می نماید که از دیوار خانه بالا رفته و درب حیاط خانه را باز نماید و پسر بچه در زمانی که از دیوار بالا می رفته به زمین افتاده و فوت نموده است؛ بفرمایید:

آیا مسؤولیتی متوجه شخص دستور دهنده می باشد یا خیر؟

ج: باسمه جلت اسمائه

افتادن پسربچه به واسطه امر شخصی است که به پسربچه دستور بالا رفتن داده و قتل آن بچه، قتل خطایی است. دیه بر آمر و دستور دهنده است.

راه های اثبات اعتقاد مهدور الدم بودن مقتول

403: فقها رضوان الله علیهم فرموده اند: هرگاه قاتل اعتقاد داشته است که مقتول مهدورالدم - مثلاً ساب النبی صلی الله علیه و آله - است و او را بر اساس چنین اعتقادی بکشد و سپس معلوم شود که مقتول مهدورالدم نبوده است، قصاص منتفی و دیه ثابت است. حال بفرمایید:

الف: این اعتقاد قاتل (اعتقاد مهدورالدم بودن مقتول) از چه راهی قابل اثبات است؟

ج: باسمه جلت اسمائه

از طریق قول خودش قابل اثبات است.

ب: هرگاه برای قاضی، اعتقاد قاتل به این که مقتول مهدورالدم بوده ثابت نشود و برای قاضی شک و شبهه حاصل شود، آیا براساس قاعده درء حدود به شبهات، می توان قصاص را منتفی دانسته و حکم به ثبوت دیه نمود؟