استفتائات قضایی : مجموعه پرسش و پاسخ های حقوقی و جزایی از حضرت آیت الله العظمی سید محمّد صادق روحانی (مدّظلّه العالی) صفحه 263

ص:284

بخش چهارم: دیات

7 - دیه، ارش و ارش البکاره

ضمان عدم درمان منجر به مرگ

475: همان گونه که مستحضرید، فقها در کتاب قصاص بحث مباشرت و تسبیب، فروعاتی را ذکر نموده اند، از جمله:

- اگر شخصی دیگری را درون آتش افکند و...

- اگر کسی دیگری را درون بحر عمیقی بیاندازد و...

- اگر کسی رگ دست دیگری را ببرد و...

- اگر کسی دیگری را مجروح سازد و مجروح مداوا را ترک نماید و...

با عنایت به این که در موارد فوق، نمی توان به حکم روشنی دست یافت؛ مستدعی است بفرمایید:

هرگاه شخصی دیگری را مجروح سازد، لیکن مجروح اقدام به مداوا نکند تا این که در اثر سرایت جراحت بمیرد (در حالی که اگر اقدام به درمان می کرد، به طور حتمی بهبودی می یافت) در موارد ذیل ضامن دیه نفس چه کسی است؟

الف: مجنی علیه، علی رغم علم به خطر سرایت و سهولت درمان (و دارا بودن تمکن جسمی و مالی)، بدون هیچ عذری و صرفاً به دلیل تخاذل جانی، اقدام به درمان نمی کند؛