توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 1005

*********

شهود با هم مغاير باشد، چيزي ثابت نمي‌شود، بلكه شهادت آنان از اعتبار ساقط مي‌شود.

م « 2133 » اگر شهود به عمد شهادت دروغ دهند، توسط محكمه‌ي شرعي مجازات مي‌شوند و چنانچه شهادت دروغ آنان موجب ضرر و خسارت به كسي شده باشد، بايد آن را جبران نمايند.

م « 2134 » واجب است كساني را كه به دروغ شهادت داده‌اند در منطقه‌ي آنان به مردم معرفي نمايند تا از قبول شهادت آنان اجتناب شود و ديگر شهادت آنان مورد قبول نيست؛ مگر اين‌كه توبه كنند و خود را اصلاح نمايند و عدالت آن‌ها احراز شود.

شهادت بر شهادت

م « 2135 » «شهادت بر شهادت» در جايي است كه شاهد اصلي نتواند در دادگاه حاضر شود و شهادت دهد و افراد ديگري شهادت او را گواهي نمايند.

م « 2136 » شهادت بر شهادت در حقوق مردمي مورد قبول است، ولي در حدود براي اجراي حد و تعزيرات پذيرفته نيست؛ هرچند در ساير آثار آن پذيرفته است. بنابراين، اگر دو نفر شهادت فرد ديگري را در مورد سرقت گواهي كنند، به استناد آن نمي‌توان دست متهم را بريد، ولي به انضمام شهادت فردي ديگر، مي‌توان مال را از او پس گرفت.

م « 2137 » در «شهادت بر شهادت» براي ثبوت شهادت هر يك نفر، شهادت دو نفر لازم است، ولي جايز است دو نفر شاهد عادل، شهادت هر دو شاهد اصلي را گواهي دهند.

م « 2138 » «شهادت بر شهادت» در صورتي صحيح است كه شاهد اصلي نتواند در جلسه‌ي دادگاه حاضر شود.