توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 1008

*********

طلاق بدون حضور گواهان

م « 2143 » اگر مرد سني مذهبي بدون آن‌كه دو شاهد عادل حاضر شوند، زن خود را طلاق دهد و يا بخشي از بدن زن خود را ـ براي نمونه يك انگشت زن خود را ـ طلاق دهد، اين طلاق، برابر مذهب وي درست است و طلاق همه‌ي زن مي‌شود، ولي برابر مذهب اماميه، اين طلاق باطل است و بايد طلاق در حضور دو عادل واقع شود و متعلق طلاق بايد همه‌ي زن باشد؛ بر اين پايه، مرد شيعه مذهب برابر قاعده‌ي الزام مي‌تواند پس از پايان عده با آن زن ازدواج كند.

طلاق در هنگام عادت

م « 2144 » برابر مذهب اهل سنت، اگر مردي زن خود را در هنگام عادت يا در هنگام پاكي كه با او نزديكي كرده است طلاق دهد، درست است، ولي در مذهب اماميه طلاق باطل است؛ بر اين پايه، مرد شيعه مذهب برابر قاعده‌ي الزام مي‌تواند پس از پايان عده‌ي آن زن، با وي ازدواج كند.

طلاق اجباري

م « 2145 » برابر مذهب ابو حنيفه، مي‌توان زن خود را به زور طلاق داد، ولي برابر مذهب اماميه، طلاقي كه به زور باشد باطل است؛ بر اين پايه، برابر قاعده‌ي الزام، چنانچه آن زن پيرو مذهب ابوحنيفه باشد، شخص شيعه مذهب مي‌تواند با وي ازدواج كند.

م « 2146 » هرگاه مرد سني مذهب سوگند ياد كند كه اگر كار معيني را انجام داد، زن وي مطلقه شود، در صورت انجام آن كار، زن او مطلقه مي‌شود، و برابر مذهب اماميه، طلاق باطل است و بر پايه‌ي قاعده‌ي الزام، جايز است مرد شيعي مذهب پس از پايان ايام عده‌ي آن زن، با وي ازدواج كند.

م « 2147 » اگر فرد سني با نوشته‌ي عادي، زن خود را طلاق دهد، در مذهب اهل سنت صحيح است، ولي بنا به فتوا، اگر نوشته مطمئن نباشد، طلاق انجام نمي‌شود