توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 1062

*********

يك سوم افزوده آيد، آن را براي نماز، روزه و كارهاي مستحبي كه معين كرده است به‌كار ببرند و چنانچه يك سوم كافي نباشد، اگر وارثان اجازه بدهند، بايد وصيّت او انجام گيرد و هرگاه اجازه ندهند، نماز و روزه از يك سوم دارايي انجام مي‌گردد و تنها در صورتي كه چيزي از آن افزون آمد، براي كار مستحبي كه معين كرده است به كار مي‌رود.

ادعاي وصيت

م « 2384 » اگر كسي بگويد ميت وصيّت كرده است كه فلان مبلغ را به من بدهند؛ چنانچه دو مرد عادل گفته‌ي او را درست بدانند يا او قسم بخورد و يك مرد عادل نيز گفته‌ي او را درست بداند يا يك مرد عادل و دو زن عادل يا چهار زن عادل به گفته‌ي او گواهي دهند، بايد اندازه‌اي را كه مي‌گويد به او بدهند.

م « 2385 » اگر هنگام وصيّت، مرد عادلي در كار نباشد و تنها يك زن عادل گواهي بدهد، چيزي ثابت نمي‌شود و در صورتي كه دو مرد كافرِ كتابي كه مطمئن و شناخته شده به راست‌گويي و ناآلودگي باشند گفته‌ي مدعي را گواهي كنند؛ چنانچه ميّت ناچار بوده كه وصيّت كند و مرد و زن عادلي نيز در هنگام وصيّت نبوده است، بايد چيزي را كه مدعي درخواست مي‌كند به او بدهند.

مردن كسي كه براي او وصيت شده است

م « 2386 » اگر وصيّت كند چيزي از دارايي او براي كسي باشد و آن كس پيش از اعلام نظر درباره‌ي پذيرش يا رد آن بميرد، تا هنگامي كه وارثانِ طرف وصيّت، وصيّت را رد نكرده‌اند، مي‌توانند آن را بپذيرند، به شرط اين‌كه وصيّت‌كننده از وصيّت خود باز نگردد، در غير اين صورت، وارثانِ طرف وصيّت حقي در آن ندارند و چنانچه آن شخص پس از پذيرفتن وصيت بميرد، دارايي وي براي وارث اوست و نيازي به پذيرش آن از سوي وارث نيست؛ مگر آن‌كه وصيّت كننده از وصيت خود بازگردد.