توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 1113

*********

م « 2590 » مستحب است دو چوب‌تر و تازه همراه ميّت در كفن گذاشته شود و بهتر است هر كدام به درازاي يك ذراع باشد: يكي را در تَرْقُوه‌ي طرف چپ، ميان پيراهن و لنگ و ديگري را در تَرقُوه‌ي راست به بدن ميّت برسانند.

نماز ميّت

م « 2591 » نماز خواندن بر ميّت مسلمان؛ هرچند بچه باشد، واجب است، ولي بايد پدر و مادر يا پدربزرگ و مادربزرگ آن بچه يا يكي از آنان مسلمان باشند و شش سال بچه تمام باشد.

م « 2592 » نماز خواندن، به قصد رجا بر بچه‌اي كه شش سال او پايان نيافته است، اشكال ندارد، ولي نماز خواندن بر بچه‌اي كه مرده به دنيا آمده است مستحب نيست.

م « 2593 » نماز بر ميّت ديوانه‌اي كه پدر يا مادر وي مسلمان هستند واجب است. همچنين است حكم مرده‌اي كه در سرزمين اسلامي يافت مي‌شود يا مرده‌اي كه در سرزمين كفر پيدا مي‌شود و در آن‌جا مسلمانان نيز زندگي مي‌كنند و احتمال مي‌رود كه وي مسلمان باشد يا از مسلمان زاده شده باشد.

م « 2594 » نماز ميّت، واجب كفايي است كه با خواندن يك نفر، از ديگران برداشته مي‌شود؛ به شرط آن كه نمازگزار شيعه‌ي دوازده امامي و بالغ باشد.

م « 2595 » نماز ميّت بايد پس از غسل يا تيمّم، حنوط و كفن كردن او خوانده شود و اگر وظيفه، چيزي جز غسل، حنوط و كفن است، بايد همان انجام بگيرد و پس از آن، نماز خوانده شود و چنانچه پيش از آن يا در ميان آن خوانده شود؛ اگرچه از روي فراموشي يا ندانستن مسأله باشد، كافي نيست.