توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 118

*********

صورت و دست باشد يا جلوي سر و روي پا، و اگر توان انجام آن را نيز ندارد، تيمّم نمايد.

م « 548 » اگر زخم يا دمل يا شكستگي در صورت يا دست باشد و بتوان روي آن را باز كرد و آب را بر آن روان ساخت ـ هرچند به كمك دست ـ بايد آن را انجام دهد و در صورتي كه باز كردن و روان ساختن آب بر روي آن زيان داشته باشد، ولي كشيدن دست تر بر روي آن زياني ندارد، بايد بخشي از اطراف آن را كه مي‌تواند، بشويد و بر روي بخش ديگر آن دست تر كشد و همين كار بسنده است و لازم نيست پارچه گذاشته و دست بر روي آن كشيده شود.

م « 549 » اگر نمي‌توان روي زخم را باز كرد ولي زخم و نيز چيزي كه روي آن گذاشته شده است پاك باشد و بتوان آب را به زخم رساند و زيان و زحمت بسياري نداشته باشد، بايد آب را از بالا به پايين به‌گونه‌اي روي زخم برساند كه همه‌ي آن شسته شود.

م « 550 » اگر زخم يا جبيره نجس باشد ولي بتواند آب را بدون سختي و زيان به روي زخم برساند و آن را آب بكشد، لازم است آن را پاك نمايد و آب را به هنگام وضو به زخم برساند.

م « 551 » اگر آب براي زخم زيان دارد و يا زيان ندارد ولي نمي‌توان به آن آب رساند يا آن را آب كشيد يا باز كردن زخم، سختي يا زيان به همراه دارد يا زخم نجس است و نمي‌توان آن را آب كشيد، لازم است اطراف زخم را به‌گونه‌اي كه در وضو گفته شد بشويد و روي جبيره‌ي پاك را مسح نمايد.

م « 552 » اگر جبيره نجس باشد يا نتوان دست تر را بر روي جبيره كشيد؛ براي نمونه، دارويي است كه به دست مي‌چسبد، پارچه‌اي پاك يا مانند آن را به‌گونه‌اي كه با بستن يا كاري شبيه آن قسمتي از جبيره شمرده شود روي آن بگذارد و دست خيس را روي آن بكشد و لازم نيست تيمم جبيره‌اي نيز نمايد.