توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 133

*********

م « 628 » اگر نمي‌تواند در همه‌ي وقت از بيرون آمدن ادرار يا مدفوع خودداري كند، ولي مي‌تواند به اندازه‌اي كه غسل كند و نماز بخواند خود را نگاه دارد، لازم است هر بخش را پس از بخش ديگر زود غسل دهد و در صورت تنگي وقت كه نمي‌تواند پس از غسل به خاطر بيرون آمدن ادرار يا مدفوع وضو بگيرد، بي‌درنگ پس از غسل، نماز بخواند. حكم زن مستحاضه با اين ويژگي نيز همچنين است كه احكام آن خواهد آمد.

غسل با پول حرام يا نسيه

م « 629 » كسي كه قصد پرداخت بهاي غسل را ندارد يا مي‌خواهد نسيه بگذارد در حالي كه نمي‌داند مالك به نسيه‌ي آن راضي است، غسل وي درست است ولي لازم است بهاي آن را بدهد.

م « 630 » اگر قصد دارد با پول حرام يا پولي كه خمس آن را نداده است غسل كند يا از حكم غافل باشد يا خود را به غفلت بزند و غسل كند، در اين موارد، غسل درست است، ولي پرداخت هزينه‌ي آن بر عهده‌ي وي مي‌باشد.

م « 631 » اگر مالك يا حمّامي راضي باشد كه پول حمام نسيه بماند يا به آن اعتنايي نداشته باشد، ولي قصد كسي كه غسل مي‌كند اين باشد كه بدهي خود را ندهد، غسل او درست است؛ هرچند مزد آن بر عهده‌ي غسل‌كننده است و كوتاهي در پرداخت بهاي آن گناه است.

م « 632 » اگر كسي بخواهد پول حرام يا پولي كه خمس آن را نداده است، به حمامي بدهد، غسل او درست است؛ ولي كار وي حرام است و بهاي آن بر عهده‌ي وي مي‌باشد.

م « 633 » اگر خود را در آب استخر يا زير دوش حمام تطهير كند و پيش از غسل، شك داشته باشد كه صاحب آن‌جا به انجام غسل راضي است يا نه، غسل او درست است؛ هرچند نتواند صاحب آن را پيش از غسل راضي كند.