توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 134

*********

م « 634 » اگر در هنگام غسل، بيش از اندازه‌ي عادي آب بريزد و شك داشته باشد كه صاحب آن راضي است يا نه، غسل او درست است؛ هرچند هزينه‌ي افزوده‌ي آب به عهده‌ي وي مي‌باشد.

م « 635 » اگر شك نمايد كه غسل كرده است يا نه، بايد غسل كند، ولي اگر پس از غسل، شك نمايد كه غسل او درست بوده يا نه و گمان كند كه هنگام غسل توجّه داشته و آن را درست بجا آورده است، لازم نيست دوباره غسل كند.

م « 636 » اگر در ميان غسل، حَدَث اصغر ـ باطل‌كننده‌ي وضو ـ از او سر بزند، غسل باطل نمي‌شود، ولي بايد در غسل جنابت نيز مانند ديگر غسل‌ها براي نماز، وضو هم بگيرد.

غسل در تنگي وقت

م « 637 » اگر به سبب تنگي وقت كه بايد تيمم نمايد به گمان اين كه به اندازه‌ي غسل و نماز وقت دارد با قصد گزاردن همان نماز غسل كند؛ به‌گونه‌اي كه اگر نمي‌خواست نماز بخواند غسل نمي‌كرد؛ هرچند پس از غسل بداند كه به اندازه‌ي غسل وقت نداشته، غسل او صحيح است.

م « 638 » اگر به قصد طهارت از جنابت غسل كند تا نماز نيز بخواند، غسل درست است؛ هرچند پس از آن بداند كه وقت نداشته است.

م « 639 » اگر جنب پس از خواندن نماز شك نمايد كه غسل كرده يا نه، و گمان كند كه در آغاز به آن توجّه داشته، نمازهايي را كه گزارده صحيح است، ولي براي نمازهاي ديگر نياز به غسل دارد و در صورتي كه پس از نماز، حدث اصغر ـ باطل‌كننده‌هاي وضو ـ از او سر زده باشد، لازم است براي نمازهاي ديگر وضو نيز بگيرد.