توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 17

*********

شسته شود، مقلّد در آن مسأله مي‌تواند به حكم مجتهد ديگر رفتار كند؛ چنان‌كه مي‌تواند برابر فتوا يا به احتياط پس از فتوا ـ كه به آن احتياط مستحب مي‌گويند ـ نيز عمل نمايد. البته خاطرنشان مي‌گردد اين رساله از هرگونه احتياطي خالي است و همه‌ي مسايل آن فتواي صريح به شمار مي‌رود.

بيان اشتباه فتوا

م « 24 » اگر فتواي مجتهدي را به ديگري بگويد، چنانچه فتواي وي تغيير كند، لازم نيست او را آگاه نمايد، ولي در صورتي كه بفهمد در ارايه‌ي فتوا اشتباه كرده، چنانچه ممكن است، بايد او را از حكم درست مسأله آگاه كند.

م « 25 » مكلّف بايد متن فتواي مجتهد را به‌دست آورد و اگر فتواي وي را به اشتباه از كسي فرا بگيرد ـ هرچند وي فردي عالِم باشد ـ و او بر طبق فتوايي كه به اشتباه شنيده است رفتار نمايد، بايد دوباره آن را به شيوه‌ي درست انجام دهد؛ زيرا عالم بودن سبب مصونيت وي در عمل و اشتباه ننمودن وي نمي‌گردد.

م « 26 » اگر مدتي از روي غفلت، كارهاي خود را بدون تقليد انجام دهد، هر رفتاري را كه برابر واقع يا فتواي يكي از مجتهدان صاحب شرايط انجام داده است، لازم نيست جبران نمايد؛ هرچند رفتار وي برابر با فتواي مجتهدي كه در حال حاضر از او تقليد مي‌كند يابيش‌تر مجتهدان، باطل باشد.

م « 27 » تقليد بدون تحقيق و از روي غفلت از شخصي كه شرايط تقليد را دارا نيست، اعتبار شرعي ندارد و در صورت آگاهي به بطلانِ عمل، بايد كرده‌ي خود را دوباره انجام دهد.

تقليد از گذشتگان

م « 28 » زنده بودن مجتهد شرط تقليد نيست و تقليد ابتدايي از مجتهدي كه از دنيا رفته است يا باقي ماندن بر تقليد از وي جايز است؛ مگر اين كه او در موردي