توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 211

*********

وقت نماز

وقت ظهر شرعي

م « 986 » ظهر شرعي به وسيله‌ي «شاخص» به دست مي‌آيد و آن چوب يا چيزي مانند آن است كه در زمين هموار قرار مي‌دهند. در صبح، سايه‌ي شاخص به سمت مغرب مي‌باشد و هرچه آفتاب بالاتر مي‌آيد، سايه‌ي آن كم‌تر مي‌شود و در بيش‌تر شهرهاي ايران در آغاز ظهر شرعي به كم‌ترين درجه مي‌رسد و پس از گذشتن ظهر، سايه‌ي آن به‌سوي مشرق افزايش مي‌يابد و هرچه خورشيد رو به مغرب رود، سايه بيش‌تر مي‌شود. پس هنگامي كه سايه به كم‌ترين درجه‌ي آن رسيد و دوباره رو به افزايش گذاشت، ظهر شرعي فرا رسيده است. ظهر شرعي در بعضي شهرها ـ مانند مكّه ـ با از ميان رفتن همه‌ي سايه و پديداري دوباره‌ي آن مي‌باشد.

وقت ويژه و مشترك نماز ظهر و عصر

نماز ظهر و عصر، هر كدام وقت ويژه و مشترك دارد:

م « 987 » وقت ويژه‌ي نماز ظهر از آغاز ظهر تا هنگامي است كه از ظهر به اندازه‌ي خواندن نماز ظهر بگذرد؛ و اگر به سهو و يا از روي ندانستن مسأله، همه‌ي نماز عصر را در اين هنگام بخواند، نماز باطل است.

م « 988 » وقت ويژه‌ي نماز عصر هنگامي است كه به اندازه‌ي خواندن نماز عصر تا مغرب زمان داشته باشد كه اگر نماز ظهر را تا اين هنگام نخواند، نماز ظهر او قضا شده است و بايد نماز عصر را بخواند.

م « 989 » ميان وقت ويژه‌ي نماز ظهر و وقت ويژه‌ي نماز عصر، وقت مشترك نماز ظهر و عصر است.

م « 990 » اگر در وقت مشترك، پيش از خواندن نماز ظهر به‌صورت سهوي مشغول نماز عصر شود و در ميان نماز به اشتباه خود آگاه شود، در صورتي كه در