توضیح المسائل آیت الله محمد رضا نکونام صفحه 216

*********

م « 1014 » هرگاه پس از نماز شك نمايد كه نماز را در وقت خوانده يا خير، اگر در آغاز نماز از وقت غافل نبوده، نماز او درست است، ولي چنانچه در ميان نماز شك نمايد، نماز او باطل است و بايد با اطمينان به رسيدن وقت، دوباره آن را بخواند.

خواندن نماز در تنگي وقت

م « 1015 » اگر وقت نماز به اندازه‌اي تنگ باشد كه به واسطه‌ي بجا آوردن برخي از كارهاي مستحبي نماز؛ مانند: اذان و قنوت، گمان برد كه بخشي از آن پس از وقت خوانده مي‌شود، بايد مستحب را انجام ندهد تا چيزي از واجبات نماز بيرون از وقت خوانده نشود و در صورتي كه مستحب را انجام دهد، گناه نموده، ولي نماز وي درست است.

م « 1016 » اگر تنها به اندازه‌ي خواندن يك ركعت نماز وقت دارد و به عمد نماز را تا آن هنگام به تاخير انداخته، گناه كرده، ولي لازم است آن نماز را با نيّت ادا بخواند؛ براي نمونه، اگر به اندازه‌ي خواندن پنج ركعت تا غروب وقت داشته باشد، لازم است نماز ظهر و عصر را با نيّت ادا بخواند.

م « 1017 » كسي كه مسافر نيست اگر تا غروب به اندازه‌ي خواندن پنج ركعت نماز وقت دارد، لازم است نماز ظهر و عصر را بخواند و چنانچه كم‌تر وقت دارد، تنها نماز عصر را بخواند و سپس نماز ظهر را قضا كند.

همچنين است اگر تا نيمه‌شب به اندازه‌ي خواندن چهار ركعت نماز وقت دارد، در اين صورت لازم است نماز مغرب و عشا را بخواند و چنانچه كم‌تر وقت دارد، ضروري است تنها عشا را بخواند و سپس نماز مغرب را با نيّت ادا بخواند.

م « 1018 » اگر مسافر، نماز مغرب و عشا را تا نزديك نيمه شب تأخير اندازد و به اندازه‌ي خواندن چهار ركعت وقت داشته باشد، بايد نماز مغرب و عشا را به ترتيب بخواند و در آن، نيّت ادا كند و هرگاه به اين اندازه وقت نداشته باشد ولي به اندازه‌ي